compétence linguistique et pratique de classe: l’exemple de l’enseignement de la grammaire dans le cycle primaire en algérie

Composante d’une compétence linguistique, la grammaire, a longtemps été une constante de la classe de langue, mais aujourd’hui, elle négocie sa place dans les nouvelles approches didactiques connues par leur préférence pour le sens au détriment de la structure. dans cet article, nous avons tenté d’interroger cette place dans la pratique enseignante et dans les directives officielles du ministère de l’éducation nationale. notre travail se base sur l’analyse de deux documents (le document d’accompagnement des programmes du cycle primaire et le manuel de 5ème année primaire) et sur les récits de vie de futurs enseignants stagiaires. de cette analyse, émerge un certain nombre de constats : un éclectisme dans les méthodologies adoptées, une évolution d’une démarche qui devient essentiellement inductive, mais en même temps, une fossilisation des pratiques des enseignants qui suivent une démarche identique, et enfin une mise en œuvre parfois « maladroite » des principes méthodologiques revendiqués par la tutelle.

مهارت زبانی و تمرین کلاسی، مورد مطالعه : آموزش گرامر در دورة ابتدایی در الجزایر

گرامر به عنوان یکی از مؤلفه‌های مهارت زبانی، مدت‌ها بطور مستمر در کلاسهای زبان تدریس می‌شده است، اما امروزه در رویکردهای آموزشی جدید، در جایگاهی متفاوت و با ترجیح معنا بر ساختار شناخته می‌شود. در این مقاله سعی شده است، این جایگاهِ گرامر، در تدریس و در بخشنامه‌های رسمی وزارت آموزش و پرورش کشور مورد بررسی قرار گیرد. کار ما بر اساس تجزیه و تحلیل دو سند (سند همراهِ برنامه‌های دوره ابتدایی و کتابچة راهنمای سال پنجم ابتدایی) و داستان زندگی معلمانکارآموزان آینده است. از این تحلیل، تعداد معینی از مشاهدات پدیدار می شود: التقاط گرایی در روش شناسی‌های اتخاذ شده، تکامل رویکردی که اساساً استقرایی می شود، اما در عین حال، تحجرِ عملکردِ معلّمانی که از رویکردی مشابه تبعیت می‌کنند، و در نهایت، اجرایِ گاهی «ناشیگرانة» اصول روش شناختی ادعا شده.