quotidien et rapports sociaux de genre dans la femme gelée d’annie ernaux

Dans son troisième roman d’inspiration autobiographique publié en 1981, la femme gelée, annie ernaux fait entendre la voix d’une épouse bourgeoise emprisonnée dans son cancan de vie insatisfaisante et dépossédée de ses aspirations. issu d’un milieu modeste, ce personnage féminin qui accède, grâce à son mariage, à la classe bourgeoise, prend conscience, au fil des années, des clivages entre les sexes qui avantagent l’homme en termes de pouvoir et de liberté. en décrivant, dans les détails, le quotidien morne et routinier de la jeune épouse et mère marqué par le partage inégal du travail domestique, l’écrivaine met en scène les limites de l’émancipation féminine durant la seconde moitié du xxᵉ siècle et remet en question les stéréotypes de genre et les modèles parentaux véhiculés au sein de la famille et dans la société. l’analyse que nous ferons du texte d’ernaux, à la lumière des études de genre, nous permettra de mettre en évidence les causes et les conséquences de la soumission de l’héroïne au modèle féminin imposé par le système patriarcal. nous démontrerons que, par le biais de cette histoire à portée universelle, l’auteure engagée dénonce les normes sociales et des mentalités qui imposent, au quotidien, des rapports inégaux entre homme et femme au sein du couple et dans la société. en disséquant la réalité de la vie de couple dans les années 1960 et 1970, ernaux offre enfin aux lecteurs un témoignage sociohistorique sur les difficultés de la lutte féminine pour l’égalité des genres.

زندگی روزمره و روابط اجتماعی زن و مرد در زن یخ زده اثر آنی ارنو

آنی ارنو در داستانِ خودزندگی‌نامة خود با نام زن یخ‌زده از زبان یک شخصیت زن صحبت می‌کند که هر روز، روابط نابرابر دردناکی را بین زن و مرد تجربه می‌کند. این روایت، به دنبال گذر زمانی از کودکی تا بزرگسالی، امکان تبیین سرنوشت دختر جوانی را فراهم می‌کند که مشتاق آزادی می باشد اما پس از ازدواج، خود را منزوی از دنیا وگریزان از یک نقش اجتماعی سنتی می‌یابد. این داستان که در سال 1981 منتشر شده است، فضایی را در اختیار نویسنده قرار می‌دهد تا بتواند تحولات وضعیت زنان در جامعة فرانسه در نیمة دوم قرن بیستم را مورد بررسی قرار دهد. تحلیل حاضر، نشان می‌دهد که چگونه از طریق این اثر ادبی متعهد، ارنو، تجربة مشترک زنان در دهه‌های 1960 و 1970 را بازتولید می‌کند تا دشواری‌هایی را به تصویر بکشد که آنها در مغلوب کردن پدیده‌های قدرت و سلطه، در روابط بین زوج‌ها و جامعة مردسالار دارند. کلیشه‌های جنسیتی که توسط شخصیت‌های این رمان بازتولید شده‌اند، به نویسنده این امکان را می‌دهد تا از تقسیم‌بندی‌های تعریف‌شدة اجتماعی بین مردان و زنان که منجر به نابرابری‌ها می‌شود، رمزگشایی کند.