Une Fenetre Sur La Poetique De Gaston Bachelard A Travers Des Vers Extraits Des Forces Eternelles D’Anna De Noailles

Gaston bachelard est un grand philosophe qui introduit la notion d’imagination matérielle et essaye d’abord de classer les rêveries poétiques d’après les quatre éléments : le feu, l’eau, l’air et la terre. mais il constate ensuite que seule l’étude de la naissance de l’image poétique dans une conscience personnelle, c’estàdire la phénoménologie de l’imagination, peut rétablir la subjectivité de l’image et en apprécier l’étendue, l’énergie et la valeur de la transsubjectivité : des vérités qui ne peuvent être précisées définitivement à cause de l’essence variationnelle de l’image poétique. bachelard nous présente alors une théorie de la littérarité du langage qui montre que la poésie constitue avec une esthétique spécifique un langage indépendant des nécessités de cohésion des pensées et des contraintes de la signification. par la prospérité de ses images, ce langage nous donne la liberté de vivre de nouvelles vies et d’expérimenter simultanément même des faits incompatibles dans l’instant poétique. nous visons, dans le présent article, à étudier le développement et les caractéristiques de la poétique bachelardienne afin de mieux connaître le monde poétique ; et pour illustrer ce monde, nous choisissons des vers extraits des forces éternelles, un grand recueil de poèmes d’anna de noailles, merveilleux poète romantique dont le langage nous attire véritablement.

دریچه ای به بوطیقای گاستون باشلار با گذر از ابیاتی برگرفته از نیروهای جاودانه آنا دو نوای

گاستون باشلار فیلسوف بزرگیست که مفهوم تخیل عناصر را معرفی می نماید و درابتدا سعی می کند خیال پردازی های شاعرانه را براساس چهار عنصر آتش، آب، هوا و خاک دسته بندی کند. اما وی سپس متوجه می شود که فقط بررسی پیدایش تصویر شاعرانه در ضمیر خودآگاه شخصی، یعنی پدیدارشناسی تخیل، می تواند ذهنیت تصویر را بازگرداند و وسعت، نیرو و ارزش تراذهنیت آن را ارزیابی نماید : حقایقی که به دلیل ماهیت متغیر تصویر شاعرانه نمی توانند به طور قطعی مشخص شوند. به این ترتیب باشلار نظریه ای دربارۀ ادبیت زبان به ما ارائه می دهد که نشان می دهد شعر با زیبایی خاصی نوعی زبان رها از الزامات پیوستگی افکار و محدودیت های معنی پدید می آورد. این زبان با شکوفایی تصاویرش آزادی تجربۀ زندگی های جدید و امکان تجربۀ همزمان حتی امور ناسازگار را در لحظۀ شاعرانه برای ما فراهم می کند. ما قصد داریم، در مقالۀ حاضر، به مطالعۀ پیشرفت و ویژگی های بوطیقای باشلار بپردازیم تا عالم شعر را بهتر بشناسیم ؛ و برای نشان دادن این عالم، ابیاتی را انتخاب می کنیم برگرفته از نیروهای جاودانه، مجموعه ای بزرگ از اشعار آنا دو نوای، شاعر رمانتیک شگفت انگیزی که زبانش به راستی ما را مجذوب می کند.