littérature migrante des écrivains africains francophones: discours éthique, empathique et subjective?

Dans le présent travail, nous présentons différents «espaces conceptuels» où nous pouvons nous interroger sur les questions éthiques profondes des relations sociales. grâce à une lecture attentive de deux écrivains migrant d’origine africaine, alain mabanckou, wilfried n’sondé, nous allons démontrer des exemples où des questions éthiques sont soulevées et des rencontres éthiques sont promulguées. en invoquant la terminologie et les théories dérivées d’axel honneth et emmanuel levinas, nous tenons compte de la relation intersubjective et de la reconnaissance de l’altérité comme une stratégie conceptuelle utile pour éclairer les rencontres éthiques instanciées dans ces récits. en outre, en tenant compte du profil rigoureux de la représentation et de la performance épistémologique, démontré par spivak, ainsi que de l’efficacité de l’inventivité narrative (de la singularité de la littérature d’attridge), nous allons montrer où ces aspects de l’altérité éthique se manifestent dans le récit et au niveau métanarratif. en utilisant ces outils d’interprétation, nous allons les combiner et les appliquer à notre corpus. il faut bien évidemment tenir compte du discours éthique, empathique et subjective des récits. cela soulève des questionnements sur la réalisation de soi, la reconnaissance mutuelle et sur la performance épistémologique de l’imaginaire éthique. l’interaction entre un discours fictif ou référentiel et la représentation d’un moi dans le contexte de l’altérité seront également discutées dans cette recherche.

ادبیات مهاجرت نویسندگان آفریقایی فرانسوی زبان : گفتمان اِتیک ، همدلی و ذهنی؟

در این تحقیق به بررسی فضاهای مفهومی مختلف می پردازیم که می توانند مشکلات اخلاقی عمیق روابط اجتماعی را از طریق ادبیات مهاجرت زیر سؤال برد. با مطالعه دقیق دو اثر از ادبیات مهاجرت آفریقایی، نمونه هایی را نشان خواهیم داد که در آن پرسش‌ها، تفکرات، برخوردها و مسائل اِتیک مطرح می‌شود. با استناد به اصطلاحات و نظریه‌های به دست آمده از اُکسل هُنِت و امانوئل لویناس، به روابط بینابینی و شناخت دیگری که به عنوان یک استراتژی مفهومی برای روشن کردن روابط اِتیک در این داستان‌ها مفید است، توجه می‌کنیم. علاوه بر این ، با توجه به بازنمود گفتمانی، عملکرد معرفت شناختی و اهمیت خلاقیت روایی که توسط اسپیواک مطرح شده است و همچنین با در نظر گرفتن جایگاه خاص ادبیات از منظر آتریج، نشان خواهیم داد که این جنبه های دیگیریت اِتیک در روایت چگونه خود را نشان می‌دهند و با استفاده از این ابزارهای تفسیری و فراروایی، به تحلیل این دو اثر میپردازیم. بدیهی است که باید گفتمان اِتیک ، همدلی و ذهنی روایات را در نظر گرفت. در این میان سوالاتی نیز در مورد تحقق بخشیدن شخصیت خود، شناخت متقابل و عملکرد معرفت شناختی تخیل اِتیک نیز مطرح خواهد شد. تعامل بین یک گفتمان داستانی یا ارجاعی و بازنمایی من روایی در بستر دیگریت نیز در این تحقیق مورد بحث قرار خواهد گرفت.