le plurilinguisme et ses formes dans une si longue lettre de mariama bâ

Mariama bâ, première écrivaine sénégalaise, mélange dans son roman, une si longue lettre (1979), les trois langues wolof, française et arabe : le français est la langue principale de l’écriture et les mots ou expressions empruntés aux deux autres langues apparaissent ou bien explicitement dans le français ou bien implicitement par le biais d’une traduction invisible qui modifie le français. l’analyse du plurilinguisme et ses variations dans le roman nous a permis de trouver chez bâ, deux modalités dominantes pour mélanger les langues : le plurilinguisme avec traduction et la traduction sans plurilinguisme. le premier cas où l’original et sa traduction sont présents dans le même texte, est la variation la plus utilisée. et pour le deuxième cas, il existe des parties où l’auteure traduit littéralement en français les paroles, expressions ou proverbes populaires provenant du wolof. dans les deux cas, la traduction participe à l’acte d’écrire et en devient le constituant. la traduction est alors une façon d’établir un contact avec le lecteur et lui permet de nouer des liens avec le monde de l’auteure qui bien que différent peut être accepté et reconnu dans ses règles.

تکثر زبانی و انواع آن در نامه‌ای بسیار طولانی اثر ماریاما با

ماریاما با، اولین نویسندۀ زن سنگالی، در رمان خود با عنوان نامه‌ای بسیار طولانی (1979)، از سه زبان ولوف، فرانسوی و عربی، یا به عبارتی تکثر زبانی استفاده می­کند. زبان روایت فرانسوی است و آثاری از دو زبان دیگر را، به صورت مشهود یا نامشهود، می‌توان در رمان یافت. تجزیه و تحلیل نحوۀ استفاده از این سه زبان به ما امکان می‌دهد دو راهبرد غالب در رمان برای در‌آمیختن این سه زبان را بیابیم: تکثر زبانی با ترجمه و ترجمه بدون تکثر زبانی. بررسی­ها نشان می­دهند اولین مورد یعنی تکثر زبانی با ترجمه که اصل (ولوف و عربی) و ترجمۀ آن در بدنه متن وجود دارند، بیشترین مورد استفاده را دارا هستند. و برای مورد دوم، ما بخش­هایی را پیدا کردیم که نویسنده، عبارات یا ضرب­المثل­های عامیانه را از ولوف به فرانسوی ترجمه می­کند. در هر دو مورد ، ترجمه در عمل نوشتن شرکت می­کند و به نوعی تشکیل دهندۀ آن می­شود. پس ترجمه راهی است برای برقراری ارتباط با خواننده تا با دنیای نویسنده پیوند برقرار کند و آن را به رسمیت بشناسد.