la petite identité de monsieur linh redéfinition de l’identité chez un expatrié traumatisé

La petite fille de monsieur linh met en scène l’expérience d’un réfugié/expatrié âgé qui, ayant subi le traumatisme de la guerre et de la perte de sa famille, s’installe dans un nouveau territoire dans l’espoir de protéger sa petite-fille, seul membre de famille qui lui reste et de lui favoriser les conditions d’épanouissement. dans son cheminement dans ce nouvel espace, il rencontre la solitude, le silence, le vide mais aussi l’amitié : une amitié qui se tisse entre lui et un vieux soldat, monsieur bark, dont linh ne sait pas la langue et qui avait, dans son passé de jeune soldat, participé au massacre des compatriotes de linh. ce présent article a pour objectif de suivre linh dans son passage d’un aliéné, isolé et traumatisé, dont la seule motivation de vivre était une poupée qu’il avait pris pour sa petite-fille, à celui qui, pour retrouver son existence authentique et sa liberté, s’échappe de son asile, traverse la ville inconnue et labyrinthique pour rejoindre son ami ; il redéfinit en sorte son identité qui n’est plus celle enracinée dans la mémoire du pays de provenance mais une identité mixte et en relation pacifiste avec le nouvel espace authentique.

هویت کوچک آقای لین بازتعریف هویت نزد مهاجری آسیب دیده

< p >نوۀ آقای لینتجربۀ پناهجویی پیر و مهاجر را به نمایش می‌گذارد که متحمل آسیب روحی ناشی از جنگ و از دست دادن اعضای خانواده‌اش شده است. او برای حمایت از نوه­اش، تنها عضو خانواده که برایش باقی مانده، و فراهم آوردن شرایط رشد بهتر او، در سرزمین دیگری مستقر می­شود. در فضای جدید آقای لین تنهایی، سکوت، پوچی و همچنین دوستی با یک کهنه سرباز که لین زبانش را نمی­داند را تجربه می­کند. این کهنه سرباز یا همان آقای بارک سال­ها قبل در کشتار هم­میهنان لین شرکت کرده است. هدف این نوشتار همراهیِ آقای لین است در گذر از فردی دچار انزوا، جنون و افسردگی که تنها انگیزۀ زندگی­اش عروسکی است که جایگزین نوۀ خود کرده، به فردی که در تلاش برای یافتن هستیِ حقیقی و آزادی­اش از آسایشگاه فرار و از هزارتوی شهر بیگانه گذر می­کند؛ بدین ترتیب او هویت خود را که دیگر تنها نمی­تواند ریشه در خاطرات میهن داشته باشد، بازتعریف می­کند. هویتی که دیگر متوحد نیست و در ارتباط  با فضای حقیقی متکثر تعریف می‌شود.