l’écriture du trauma et l’entre-genre dans notre vie dans les forêts de marie darrieussecq

Quel type de texte l’écriture du trauma génère-t-elle ? de source psychanalytique, le trauma survient dès lors que le sujet est confronté à une expérience douloureuse vécue individuellement ou collectivement et qui le hante continûment. ainsi, il vit un déséquilibre psychique dont la principale manifestation est son incapacité à se maîtriser. partant de ce postulat, l’article vise à montrer que, dans notre vie dans les forêts de marie darrieussecq, le trauma prend forme dans l’environnement familial et social : disparition précoce de géniteurs, découverte inattendue de soeur clonée, attentats, accidents d’avion, prises en otage, canicule. il met ensuite en lumière que ses effets sur le sujet narrant sont révélateurs d’une hybridité textuelle. l’auteure construit un texte qui se situe entre le témoignage et la dystopie. il dévoile enfin l’existence d’une poétique scripturale empreinte essentiellement de nombreuses répétitions, d’éléments onomatopéiques et intertextuels, d’abondantes distorsions syntaxiques, signe d’une subversion de la langue.

نگارش تروما و میانژانر در رمان زندگی ما در جنگل‌ها اثر ماری داریوسک

نگارش تروما چه نوع متنی ایجاد می کند؟ تروما با داشتن ریشۀ روانکاوانه، هنگام مواجهۀ فرد با یک تجربۀ دردناک که به صورت فردی یا جمعی تحمل شده، رخ می­دهد و او را به طور مداوم تعقیب می­کند. بنابراین فرد نوعی عدم تعادل روانی را تجربه می­کند که اصلی­ترین تجلی آن در عدم توانایی وی در کنترل خود است. با تکیه بر این فرضیه، این مقاله سعی در نشان دادن آن دارد که در رمان زندگی ما در جنگل­ها اثر ماری داریوسک، تروما در خانواده و محیط اجتماع شکل می­گیرد: ناپدید شدن زود هنگام والدین، یافتن غیر منتظرۀ یک خواهر کلون شده، حملات، تصادفات هواپیما، گروگان­گیری، موج گرما. سپس مقاله روشن می­کند که تأثیرات تروما بر روی سوژۀ روایتگر مشخص کنندۀ نوعی ترکیب متنی است. نویسنده متنی را می­سازد که در میانۀ گزارش مستند و ویرانشهر قرار می­گیرد. مقاله سرانجام، وجود بوطیقایی مقدس را آشکار می­کند که به خصوص با تکرارهای متعدد، عناصر آنوماتوئیک و بینامتنی، و نیز تحریف­های فراوان نحوی، نشانگر واژگونی زبان هستند.