énonciateurs premiers, seconds, points de vue, modalité et intentionnalité aux défis de l’interprétation

L’article fait d’abord le point sur certaines conceptions externes ou internes de l’énonciation. il distingue le locuteur, source de la voix à l’origine des énoncés et l’énonciateur, source des points de vue, puis hiérarchise les locuteurs et les énonciateurs avant d’évoquer des cas de syncrétisme ou de disjonction entre locuteur et énonciateur. il présente ensuite une théorisation énonciative intégrative de la notion de point de vue, à partir de la construction de la référenciation des objets du discours. il définit la notion de point de vue (pdv), en linguistique, comme tout énoncé qui prédique des informations sur n’importe quel objet du discours, en donnant non seulement des renseignements sur l’objet (relatifs à sa dénotation), mais aussi sur la façon dont l’énonciateur envisage / imagine / se représente l’objet. enfin, l’article revient sur les notions de sujet et d’intentionnalité. l’intentionnalité se lit à travers les relations (motivées) entre perceptions, pensées, paroles, actions. elle correspond aux intentions des énonciateurs ou locuteurs seconds, celles des agents des énoncés, et /ou celles des locuteurs / énonciateurs premiers, ou encore celles des récepteurs / interprètes des textes, qui cherchent à y reconstruire les deux niveaux d’intentionnalités précédents et à les combiner avec leurs propres hypothèses, en fonction de leur situation.

گزاره ‌پردازهای اولیه، ثانویه، نقطه‌نظرها، نحوه بیان و نیت‌مندی در چالش‌های تفسیر

مقاله ابتدا به برخی مفاهیم بیرونی یا درونی موضوع گزاره­ گذاری می ­پردازد و گفته ­پرداز را در حکم منشاء اصلی کلام و خالق گزاره ­ها، و گزاره ­پرداز را در حکم مأخذ نقطه ­نظر از هم تفکیک می­ کند و سپس به گزاره­ و گفته ­پردازها سلسله مراتب می ­دهد، پیش از آنکه به بیان همگامی و عدم تفکیک گفته ­پرداز و گذاره ­پرداز بپردازد.سپس از طریق ساخت مرجع برای اجزای گفتار، نظریه ­پردازی گزاره­­ ای منسجمی از مفهوم نقطه ­نظر یا دیدگاه ارائه می ­دهد. این مقاله مفهوم نقطه ­نظر را در زبان­شناسی تعریف کرده، و در حکم هر گزاره­ ای که اطلاعاتی را در مورد هر یک از اجزای گفتمان مسندسازی می­ کند، نه تنها با دادن اطلاعاتی راجع به موضوع (مورد دلالتش)، بلکه همچنین در مورد شکلی که گزاره­ پرداز موضوع را مشاهده/ تصور/ تعریف می ­کند.سرانجام، مقاله به مفاهیم سوژه و نیت­ مندی باز می­ گردد. این مسئله از طریق روابط (انگیزه ­دار) میان ادراک، افکار، کلمات، اعمال ارتباط برقرار م ی­کند. نیت ­مندی با اهداف گزاره­گذارها و یا گفته ­پرداز ثانویه، و اهداف عوامل گزاره، و/یا با اهداف گفته ­پرداز/گزاره­ گذارهای اولیه مطابقت می­ کند و یا با اهداف دریافت ­کنندگان/مفسران متون که به دنبال بازسازی دو سطح نیت­ مندی پیشین و ترکیب کردن آن­ها با فرضیه ­های خود، مطابق با شرایط خودشان هستند.