l’etude comparée des destins de key khosrow dans le livre des rois et de perceval dans les romans du graal

Depuis le xix^e siècle, plusieurs auteurs ont envisagé une influence iranienne sur les romans de chevalerie de l’europe médiévale, mais dans des études qui cèdent souvent aux spéculations et aux fantasmes. le sujet est pourtant prometteur, et cet article se donne pour objectif d’illustrer par une comparaison précise, fondée sur des textes, entre les destins parallèles du chevalier perceval, héros de plusieurs textes médiévaux (le conte du graal de chrétien de troyes, le parzival de wolfram von eschenbach, la troisième continuation du conte du graal de manessier, le haut livre du graal), et du roi iranien key khosrow, figure majeure de la partie centrale du livre des rois de ferdowsi, achevé au début du xi^e siècle. les ressemblances frappantes entre les moments clés de leur existence racontée (leur lignage, leur jeunesse orpheline loin du monde, leurs qualités spirituelles et royales, les épreuves qu’ils traversent, leur consécration, leur relation au sacré) suggèrent, sinon des influences partielles des traditions iraniennes sur la littérature européenne médiévale, du moins l’origine commune – indo-européenne – de la culture sous-jacente à ces récits épiques.

بررسی تطبیقی سرنوشت کیخسرو در شاهنامه و پرسوال در رمان‌های گرال

از قرن نوزدهم نویسندگان متعددی از تأثیرات ایرانی بر رمان­های شهسواری اروپا در قرون وسطی سخن گفته­اند اما مطالعات ایشان تا حد زیادی به حدس و گمان و فانتزی محدود می‌گردد. با این حال به نظر می‌رسد که این موضوع بسیار غنی است و این مقاله بر آن است که با تکیه بر متون اصلی و مطالعه‌ تطبیقی میان سرنوشت موازی شوالیه پرسوالِ قهرمان چندین متن قرون وسطی (داستان گرال اثر کرتین دو تروا، پارسیفال اثر ولفرام اشنباخ، سومین ادامه بر داستان گرال اثر مانسیه، و کتاب عالیقدر گرال) و کیخسرو شاه ایرانی که تصویر اصلی بخش مرکزی شاهنامه فردوسی است بپردازد. تشابهات مورد توجه میان مراحل مهم زندگی این دو قهرمان (تبار آن­ها، کودکی دور از جامعه، یتیم بودن، ویژگی‌های معنوی و شاهانه، آزمون‌هایی که پیش رو دارند، به تخت نشستن و ارتباط آن­ها با تقدس) تأثیرات جزئی سنت‌های ایرانی بر ادبیات اروپایی در قرون وسطی یا دستکم منشاء مشترک –هندو اروپایی این روایت‌ها را القا می­کنند.