la métamorphose du mythe de médée antique en norma de soumet

La littérature est la scène de la vie des personnages inventés par l'auteur ou bien celle de la réapparition des mythes qui inspirent depuis l'ère antique les écrivains. comme les mythes sont les représentants authentiques des caractéristiques de l'homme, ils sont souvent servis comme un trésor unique par les littérateurs. ainsi, alexandre soumet reprend le mythe de médée dans sa pièce intitulée norma ou l'infanticide. en fait, malgré la ressemblance de médée et norma, elles se révèlent différentes. cette différence s'éclaire à l'abri d'une étude détaillée de la pièce du xix^e siècle ; l'attitude représentée par les personnages de soumet envers les situations antiques et l'atmosphère lourde et terrifiante qui règne sur la vie des caractères. il est clair que les modifications subies par le mythe sont imposées par auteur, mais la réponse aux comment et pourquoi de ces changements ne sera découverte qu'à travers une étude sociologique menée sur norma de soumet. en effet, en premier lieu, cette pièce met en scène la situation précaire de la femme et sa liberté étouffée et ensuite, elle présente la majesté royale comme le représentant indéniable de dieu sur la terre. cette étude nous conduit à mettre en évidence la liaison étroite de la politique et de la religion au xix^e siècle français.

تحول اسطوره باستانی مده به نورما اثر سومه

ادبیات صحنه زندگی شخصیت­هایی است که توسط نویسنده ساخته و پرداخته می­شوند. همچنین می­تواند عرصه ظهور دوباره اسطوره­هایی باشد که از زمان باستان الهام­دهنده ادیبان بوده­اند. از آنجایی که اسطوره­ها، ویژگی­ها و خصلت­های انسانی را به نمایش می­گذارند، مانند گنجینه­ای بی­همتا توسط علاقمندان به ادبیات مورد استفاده قرار گرفته­اند. به همین ترتیب است که الکساندر سومه در نمایشنامه خود با عنوان نورما یا فرزندکشی نسخه جدیدی از مِدِه، اسطوره باستانی، ارائه می­دهد. علیرغم شباهت­های غیر قابل انکار، این دو اثر کاملاً متفاوت هستند. و این تفاوت با انجام پژوهشی دقیق بر روی رفتار، سخنان و عکس­العمل­های شخصیت­های سومه در مقابل موقعیت­های باستانی و نیز با توجه به فضای سنگین و وحشت باری که بر زندگی شخصیت­های نمایشنامه قرن نوزدهم حاکم است، روشن می­شود. به طور قطع تغییراتی که در اسطوره باستانی قابل مشاهده هستند توسط نویسنده اعمال شده­اند ، اما پاسخ به چرایی و چگونگی آنها تنها از خلال مطالعه جامعه­شناختی نورما اثر سومه امکان­پذیر است. در واقع در نگاه اول، این نمایشنامه موقعیت ضعیف و رقت بار زنان و آزادی سلب شده آنان را به نمایش می­گذارد و سپس به تأثیر سلطنت و مقام نمایندگی خداوندی آن بر روی زمین می­پردازد. سرانجام این پژوهش به تشریح رابطه تنگاتنگ بین سیاست و مذهب در قرن نوزدهم در فرانسه منتهی می­شود.