l'orient: l'espace de différences; une étude imagologique (politique, pittoresque humain, paysage naturel)

L'orient et la perse ont été au centre de l'attention des  voyageurs européens qui parcouraient le monde pour connaître  l'autre monde. à ce propos, l'altérité qui est l'étude de ce qui est autre et l'image que les étrangers proposent pour cet ailleurs et ces peuples, occupent une place remarquable dans la littérature. des récits de voyage, en tant que le fruit du voyageur contiennent des informations sociales, scientifiques, politiques et psychologiques du pays visité ainsi que de sa civilisation. l'examen de cette représentation devient d'autant plus impressionnant, lorsqu'il s'agit d'analyser les points de vue et approches différents sur l'orient; à travers la méthode que pratiquera l'imagologie, en tant que branche de la littérature comparée. cette préoccupation nous a amenés à travailler sur l'ouvrage de jean chardin, nommé voyages en perse et autres lieux de l'orient. simultanément, on étudiera l'image livrée dans l'œuvre de comte de gobineau, trois ans en asie, sur le même espace. l'objectif de cette recherche réside dans le croisement de représentations de ces deux auteurs dans les domaines mentionnés et de mettre en évidence leurs points de vue en rapport avec leur propre appartenance et des espaces visités dans leurs récits de voyage.

شرق: فضای تفاوتها از منظر مطالعه تصویرشناختی «سیاست جذابیت انسانی، چشم‌انداز طبیعی»

مشرق زمین و سرزمین پارس، از دیرباز مرکز توجهات اروپاییانی بوده است که برای شناخت فضای غیرخودی بدان جا سفر می­کرده‌اند. در این میان غیریت (دیگروشی) که به مطالعه فضای دیگری می­پردازد در کنار تصویری که بیگانگان از این فضاها و افراد ارائه می‌دهند، از جایگاه برجسته­ای در ادبیات برخوردار است. در این حین از سفرنامه­ها به عنوان ثمره­ی سیاحان یاد می­شود که حاوی انبوهی از اطلاعات اجتماعی، علمی، سیاسی و مرتبط با تمدن سرزمین بازدید شده را دربردارند. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می­شود که ما بخواهیم فضای خودی را از منظر فرهنگی متفاوت بررسی کنیم. تقابل این دیدگاهها در عرصه­های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، و... باعث شناخت دقیق­تر از بینش نویسندگان بیگانه نسبت به فضای خودی می­شود. هم چنین سفرنامه می‌تواند راهنمای قابل اعتنایی برای شناخت بیگانگان و نیز تعبیر آنها از (خودی) و( فضای خودی) باشد. این موضوعات مارا بر آن داشت تا به تقابل دیدگاههای دو نویسنده فرانسوی در مورد شرق، با به کارگیری شیوه تصویرشناسی به عنوان شاخه­ای از ادبیات تطبیقی بپردازیم. برای این منظور به مطالعه تصویری که ژان شاردن، سیاح فرانسوی قرن 17و کنت دو گوبینو، نویسنده قرن19، به ترتیب در سفرنامه شاردن و سه سال در آسیا از شرق و ایران منعکس کرده­اند می­پردازیم. هدف ما از این تحقیق بررسی دیدگاه‌های این دو نویسنده با توجه به واقعیت­های جامعه ایرانی است.