la démarche d’investigation de l’inconscient d’andré breton dans nadja

André breton, le chef du mouvement surréaliste, prétend donner une représentation nouvelle de quête de soi qui va dans le sens de l'investigation de l’inconscient. c'est dans son fameux roman nadja qu'il la pratique parfaitement. cette quête se déclenche lors de la rencontre d’une femme initiatrice qui fournit la matière principale du rêve et développe l’idée vierge d’un « hasard objectif ». dans ce roman, la récupération totale de la force psychique, ayant la forme métaphorique et symbolique, se fait grâce à plusieurs moyens. la fiction se mêle aux souvenirs et aux rêves, deux matériels essentiels pour faire surgir l’inconscient, d’où la genèse des fantasmes originels et inconscients et la mise en conscience des forces occultes qui gouvernent l’être humain face à la pensée consciente. l’inconscient collectif est constitué d’instincts, d’archétypes et d’« images primordiales » dans ce roman et la sensation étrange et inquiétante du narrateur illustre les images qui, retraçant le phénomène du double en plein changement, dénoncent l’apparition des désirs secrets et des fantasmes retenus sur la scène romanesque. nadja de breton parvient, en quelque sorte, à décrypter l’inconscient, formé par les désirs et les pulsions non identifiés, à travers ses enchevêtrements.

بررسی و شناسایی عملکردِ سازه‌های ضمیر ناخودآگاه در اثر ادبی «ناجا» نوشته‌ی آندره برتون

جنبش ادبی و هنری سورئالیسم به رهبری آندره برتون توانست معنا و مفهوم جدیدی از «جستجوی خویشتن» را از ورای واکاوی و شناسایی «ضمیر ناخودآگاه» ارائه دهد. به‌طوری‌که این روند پردازشی را می‌توان در رُمان «ناجا» مشاهده کرد. در این داستان، ماجرای «خویشتن» با ملاقات یک زنِ الهام‌بخش آغاز می‌شود که ابزارِ اساسی خواب و رویا را برای راوی مهیّا کرده و افشاگرِ یک «تصادف عینی» است. در این رُمان، حصول و بازنمایی قوای روانی و ناخودآگاه و مستتر با اَشکال استعاری و نمادینِ خود، با توسل به شیوه‌هایی تحقق می‌یابد و قوّه‌ی خیال با خاطرات و خوابها عجین شده و ضمیر ناخودآگاه را بر روی صحنه داستانی نمایان می‌کند. به‌طوری‌که می­توان شاهد پنداره‌های خیالی و ناخودآگاه شد. «ناخودآگاهِ جمعی» نیز که از غرایز، کهن‌الگوها و تصاویر اصیل و آغازین شکل گرفته قادر است تا از ظریف‌ترین تصاویر متنی پرده‌برداری کند. از سوی دیگر احساس غریب و اضطراب‌آورِ راوی «تصاویری» را رونمایی می‌کند که با پیش کشیدنِ پدیده «همزادِ» متحوّل و پویا، از فانتسم‌ها و یا پنداره‌های خیالی سخن می‌گوید که در طول رُخدادهای داستان در نوسان هستند.