ارزیابی تناسب کاربری های موجود با توان سرزمین با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز ایور)

استفاده انسان از سرزمین از دو جنبه مدیریت سرزمین و نحوه بهره برداری از آن اهمیت دارد. ارزیابی توان زیست محیطی به عنوان راهکاری به منظور استفاده بهینه از امکانات آب و خاک و بررسی پیامدهای زیست محیطی، مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه توان زیست محیطی حوزه آبخیز ایور شهرستان جاجرم، واقع در استان خراسان شمالی، با استفاده از روش روی هم گذاری نقشه ها ارزیابی شده است. از تلفیق نقشه های جهات جغرافیایی، شیب، طبقات ارتفاعی، ویژگی های خاکشناسی، تیپ و تراکم پوشش گیاهی و در نظرگرفتن ویژگی های اقلیمی، شرایط اجتماعی-اقتصادی و منابع آب، نقشه نهایی واحدهای زیست محیطی و در نقشه توان زیست محیطی حوزه آبخیز ایور تهیه گردید. نتایج نشان داد که 95/64% از سطح حوزه دارای قابلیت کاربری مرتعداری با توان دو، 36/24% و 58/6% حفاظت توان یک و دو، 55/1% کشاورزی توان دو و 56/2% توسعه روستایی توان دو می-باشد. همچنین مقایسه دو نقشه آمایش و نقشه کاربری فعلی اراضی نشان داد که 2/65% حوزه مورد بررسی دارای کاربری مناسب و 8/34% حوزه نیاز به تغییر کاربری دارد.