اثر شدت های مختلف چرای گوسفند بر شایستگی مراتع استپی (مطالعه موردی: مراتع استپی ساوه)

در این مطالعه اثر شدت های مختلف چرا بر شایستگی مراتع استپی ساوه با استفاده از روش فایو، بررسی شد. سه مدل تولید علوفه، منابع آب و حساسیت به فرسایش اجزای مدل اصلی نهایی را تشکیل می دهند. طبق نتایج مدل شایستگی حساسیت به فرسایش، مراتع مورد مطالعه در کلاس شایستگی 2s (به جز در مناطق شیبدار) قرار گرفته‌است. در مدل منابع آب، مرتع نعمتی (با شدت چرای متوسط) و مرتع شیرعلی بگلو (شدت چرای زیاد) در کلاس شایستگی 1s و مرتع چگنه (شدت چرای نسبتاً زیاد) در کلاس شایستگی 2s قرار گرفت. نتایج مدل تولید نشان می دهد که چرای مفرط و حضور گیاهان غیر‌خوشخوراک و تولید کم در مرتع شیرعلی بگلو باعث شده شایستگی تولید این مرتع در کلاس 3s واقع شود و همین عامل بر شایستگی نهایی این مرتع تاثیر گذاشته به‌طوری‌که شایستگی نهایی مرتع در کلاس 3s واقع شود. در مرتع چگنه هر سه عامل مورد مطالعه بر شایستگی مرتع تاثیر یکسانی دارند با این حال فاصله زیاد برخی از نقاط مرتع از تنها منبع آب باعث شایستگی کم این قسمت از مرتع شد. در مرتع نعمتی نیز محدودیتی از لحاظ منابع آب و تولید علوفه وجود نداشت (کلاس شایستگی 1s)، حساسیت به فرسایش سازندهای مرتع باعث شد تا در مدل نهایی شایستگی، مرتع در کلاس شایستگی 2s قرار گیرد. به ‌طورکلی مقدار تولید علوفه و حساسیت به فرسایش تاثیر عمده‌ای بر شایستگی مراتع استپی ساوه داشته ‌است و بهره‌برداری از مراتع براساس ظرفیت چرا و آمادگی مرتع می تواند در افزایش شایستگی مراتع استپی برای چرای گوسفند موثر باشد.