ارزیابی تناسب منابع آب برای چرای مشترک گاو و گوسفند با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: مراتع شهرستان پیرانشهر)

از آنجایی که منابع آب اهمیت قابل ملاحظه ای در بهبود مدیریت چرا و استفاده بهینه از مراتع دارند، در این تحقیق، مدل تناسب کمی، کیفی و دسترسی به منابع آب برای چرای گاو و گوسفند با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی ارایه گردید. تلفیق اطلاعات بر اساس روش فایو صورت گرفت. ارزیابی اراضی در مراتع شهرستان پیرانشهر واقع در استان آذربایجان غربی انجام شد. از تلفیق سه عامل کمیت، کیفیت و فاصله منابع آب، درجه تناسب منابع آب منطقه برای چرای گاو و گوسفند تعیین گردید. نتایج نشان داد که دسترسی به منابع آب که در واقع عامل شیب باعث بروز این محدودیت می شد، به عنوان عامل محدودکننده تناسب در این منطقه به حساب می آید. نتایج تحقیق نشان می دهد که، از لحاظ دسترسی به منابع آب برای چرای گوسفند 32/11367 هکتار (27/83%)، 37/2308 هکتار (7/16%) و 77/31 هکتار (03/0%) از مراتع منطقه به ترتیب در طبقات مطلوب (1s)، متوسط (2s) و غیر متناسب (n) و جهت چرای گاو 43/10343 هکتار (73/75%) در طبقه مطلوب (1s)، 1785/65 هکتار (13%) در طبقه متوسط (2s)، 600/46 هکتار (43/4%) و 12/934 هکتار (84/6%) از مراتع منطقه به ترتیب در طبقه کم (3s) و غیر متناسب (n) قرار گرفتند. از آنجایی که منطقه مورد مطالعه کوهستانی و دارای اقلیم نیمه خشک سرد می باشد و از بارندگی نسبتاً خوبی برخوردار است، منابع آب منطقه از نظر کمیت و کیفیت منابع آب محدودیتی ندارند و همه سامانه-های عرفی در طبقه مطلوب (1s) واقع شد.