بررسی روش‌های مختلف میانیابی برای تولید نقشه منیزیم خاک در منطقه دشت خاک بردسیر

در مطالعات جغرافیایی برداشت اطلاعات اغلب به صورت نقطه‌ای انجام می‌شود. معمولاً ضرورت دارد اطلاعات حاصل از نمونه برداری نقطه‌ای به سطح تعمیم داده شود و به صورت نقشه هایی ارایه گردد که این امر به وسیله روش‌های درونیابی انجام می گیرد و به وسیله سامانه‌های اطلاعات جغرافیایی به صورت نقشه ارایه می شوند. الگوریتم‌های متفاوتی برای درونیابی فضایی وجود دارد که برخی از آن‌ها مبتنی بر روش‌های زمین آمار و ژیومتری می باشند. به رغم تمام پیشرفت هایی که چند دهه اخیر بویژه با توسعه نرم افزارهای gis در زمینه مدل سازی فضایی بوجود آمده است، اما هنوز باید در استفاده از نتایج حاصل از این مدل ها دقت کافی داشت. در این مقاله داده های پروفیل های خاک نقطه ای منطقه دشت خاک بردسیر، به سطح تعمیم داده شده و سپس با استفاده از روش های علمی میزان دقت روش‌های مختلف درونیابی در نرم افزار arcgis با هم مقایسه شد. برای انجام تحقیق حاضر از روش‌های معکوس فاصله وزنی (idw)، اسپیلاین (spline)، کریجینگ معمولی (ordinary kriging) و کریجینگ عمومی (universal kriging) بر اساس مدل‌های مختلف شبه واریوگرام درونیابی فضایی استفاده شد و نتایج حاصل با مقادیر نمونه مورد آزمون قرار گرفت. برای مطالعه تطبیقی و ارزیابی میزان دقت، از روش اعتبار متقاطع و معیارهای mae و mbe استفاد گردید. نتایج نشان داد که کمترین خطای مشاهده شده به ترتیب مربوط به روش درونیابی معکوس فاصله وزنی و روش کریجینگ معمولی است. با توجه به نتایج حاصله از این تحقیق، پیشنهاد می شود در هنگام استفاده از روش‌های درونیابی ابتدا میزان دقت روش‌ها با هم مقایسه شده و با توجه به کاربرد و در نظر گرفتن امکانات و محدودیت‌ها بهترین روش انتخاب گردد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که روش‌های mae و mbe روش‌های مناسبی برای این مقایسه و کنترل می باشند.