مدل شایستگی مرتع از جنبه زنبورداری با استفاده از Gis (مطالعه موردی: مراتع طالقان میانی)

قابلیت استفاده از مرتع جهت کاربری زنبورداری، با درنظر داشتن بهره برداری پایدار از اراضی و ارایه مدل موردی تعیین شایستگی مرتع طالقان میانی از اهداف این تحقیق بوده است. لذا در تعیین شایستگی مرتع با استفاده از روش پیشنهادی فایو (1991) و سامانه اطلاعات جغرافیایی(gis) با ملاحظه عوامل موثر بر شایستگی زنبورداری و تلفیق آن ها نقشه های نهایی ارایه گردید. نمونه برداری در تیپ های گیاهی منطقه به روش تصادفی- سیستماتیک با استقرار 3 ترانسکت 200 متری و 30 پلات یک متر مربعی در راستای آن مستقر و داده های حضور و عدم حضور گیاهان شهد زا و گرده زا، درصد پوشش گیاهی شهد زا وگرده زا، تراکم و درصد ترکیب پوشش گیاهی مورد علاقه زنبورعسل برداشت گردید. در تعیین شایستگی مرتع جهت زنبورداری سه زیر مدل پوشش گیاهی، عوامل محیطی و منابع آب لحاظ گردید. در زیر مدل پوشش گیاهی (طول دوره گلدهی، ترکیب گیاهی شهد زا و گرده زا و جذابیت گونه های مورد استفاده زنبورعسل)، در زیر مدل عوامل محیطی نیز جاده و مسیرهای دسترسی به تیپ ها، ارتفاع و دما به طور مساوی و خاک (با تاثیر غیر مستقیم آن بر پوشش گیاهی) و در نهایت در زیر مدل منابع آب (دسترسی به منابع آبی) از فاکتورهای موثر و تاثیرگذار به دست آمد. از بین عوامل مورد بررسی کاهش درصد پوشش گیاهی شهد زا و گرده زا، وجود گیاهان با کلاس-های پایین جذابیت (iii) و (iv) و کوتاهی طول دوره گلدهی، جاده و خاک در بعضی از تیپ ها از مهمترین عوامل محدود کننده شایستگی و پراکنش مناسب منابع آب، دما و ارتفاع در منطقه مهمترین عوامل مطلوب و افزایش دهنده شایستگی مرتع برای زنبورداری در منطقه مورد مطالعه بودند. نتایج حاصل از تعیین شایستگی مراتع طالقان میانی نشان می دهد که از مجموع 2/37977 هکتار اراضی منطقه مورد مطالعه، 235 هکتار (61/0 درصد) در طبقه شایستگی 1s (بدون محدودیت)، 7798 هکتار (53/20 درصد) در طبقه شایستگی 2s (با محدودیت اندک)، 9961 هکتار (29/26 درصد) در طبقه شایستگی 3s (با محدودیت زیاد)، 8861 هکتار (33/23 درصد) در طبقه شایستگی n (غیر شایسته) بوده و درکل حدود 21 درصد منطقه، دارای طبقه شایستگی عالی تا خوب از نظر زنبورداری به دست آمد.