ارزیابی اقتصادی تغییر کاربری اراضی با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز چراغ ‌ویس سقز)

استفاده از اراضی بر اساس قابلیت ها و توان تولیدی آن ها و تهیه طرح های آمایشی مقرون به صرفه از لحاظ اقتصادی و قابل اجرا ، یکی از عوامل مدیریتی مناسب در حفظ منابع جبران‌ناپذیر طبیعی مانند آب و خاک است. هدف از این مطالعه، ارزیابی طرح های آمایشی مختلف برای حوزه آبخیز چراغ‌ویس و انتخاب مناسب‌ترین و اقتصادی‌ترین آن ها با استفاده از فاکتورهای اقتصادی و با توجه به شرایط اقتصادی- اجتماعی ساکنان آبخیز است. به منظور انجام فرآیند آمایش سرزمین از دو روش کمی قیاسی و تخصیص سرزمین چندفاکتوره استفاده شد، که پس از ارزیابی و تعیین توان ها از طریق ادغام نقشه ها در محیط gisو اولویت‌بندی کاربری ها، دو نقشه آمایشی به دست آمد. ارزیابی اقتصادی دو طرح، بر اساس شاخص های اقتصادی هزینه استقرار، درآمد ناخالص و منفعت به هزینه صورت گرفت. نتایج نشان داد که شاخص منفعت به هزینه برای طرح های آمایشی به دست آمده از روش کمی- قیاسی و تخصیص سرزمین چندفاکتوره به ترتیب 043/4 و 54/1 می‌باشد. لذا با توجه به اینکه یک طرح آبخیزداری زمانی از لحاظ اقتصادی قابل اجرا خواهد بود که شاخص سود به هزینه آن بزرگتر از 1 باشد، هر دو طرح آمایشی مذکور برای منطقه مورد مطالعه از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه و قابل اجرا است.