کاربرد سنجش از دور و GIS در ارزیابی و طبقه بندی شوری زایی به روشFAO-UNEP (مطالعه موردی: حوضه آبخیز قمرود)

این تحقیق با هدف ارزیابی و طبقه‌بندی شوری‌زایی به روش fao-unep در حوضه آبخیز قمرود به وسعت 1614176 هکتار انجام شد. ارزیابی و طبقه بندی شوری‌زایی از جنبه های وضعیت کنونی و استعداد طبیعی با استفاده از سنجش از دور و gis و با شاخص‌های مختلف انجام گردید. ابتدا لایه های اطلاعاتی تعیین و با تلفیق لایه ها و در نهایت طبقه بندی آن ها نقشه وضعیت کنونی و استعداد طبیعی در محیط gis تهیه شد. نتایج ارزیابی و طبقه بندی از جنبه وضعیت کنونی نشان داد که 6/86 درصد مساحت حوزه در طبقه ناچیز، 9/6 درصد در طبقه متوسط، 7/3 درصد در طبقه شدید و 8/2 درصد در طبقه خیلی شدید واقع شده است و از جنبه استعداد طبیعی نیز 6/68 درصد مساحت حوزه در طبقه ناچیز، 31 درصد در طبقه متوسط و 1/0 درصد در طبقه شدید قرار گرفته است. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که روش fao-unep، علیرغم اینکه یکی از روش‌های مناسب ارایه شده برای ارزیابی و طبقه بندی شوری‌زایی است، دارای نواقصی هم هست که از آن جمله اتکای زیاد به اطلاعات و آمار است که در صورت فقدان اطلاعات، انجام این روش با مشکل مواجه می‌شود.