استفاده از معیار وضعیت پوشش گیاهی و مدیریت اراضی جهت ارزیابی بیابان زایی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)

هدف از این تحقیق، بررسی نقش عوامل انسانی در پدیده بیابانزایی در منطقه سگزی اصفهان می باشد. بدین منظور از دو معیار وضعیت پوشش گیاهی و نحوه مدیریت اراضی استفاده شد که معیار مدیریت اراضی شامل شاخص های مدیریت اراضی کشاورزی، مرتعی و معدنی و معیار وضعیت پوشش گیاهی شامل شاخص های درصد پوشش گیاهی، گرایش مرتع، مقاومت در برابر خشکسالی و حفاظت در برابر فرسایش گیاهان می باشد. داده های هر یک از شاخص ها، پس از آنالیزهای آماری و تعیین نرمال بودن با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف در محیط spss 15، وارد محیط arcgis 9.3 گردید و برای تهیه نقشه هر یک از این شاخص ها، از روش های معکوس فاصله وزنی و کریجینگ معمولی و گسسته استفاده گردید. سپس نقشه ها بر اساس روش مدالوس بین 100 تا 200 امتیازدهی شده و از میانگین هندسی شاخص-های هر یک از معیارها، نقشه نهایی وضعیت هر معیار تهیه و از میانگین هندسی دو معیار وضعیت پوشش گیاهی و مدیریت اراضی، نقشه نهایی وضعیت فعلی بیابانزایی دشت سگزی اصفهان تهیه گردید. نتایج نشان داد که 74169 هکتار از منطقه مورد مطالعه در کلاس شدید و 37998 هکتار از آن در کلاس خیلی شدید بیابانزایی قرار می گیرد. نتایج همچنین نشان داد که شاخص های درصد پوشش گیاهی و مدیریت اراضی مرتعی به عنوان مهمترین شاخص های تاثیرگذار در پدیده بیابانزایی منطقه سگزی اصفهان می-باشند.