قابلیت دستورالعمل طبقه‌بندی شایستگی مرتع برای چرای گوسفند (مطالعه موردی: مراتع کوهستانی امام‌کندی ارومیه)

تعیین شایستگی مرتع با استفاده از شرایط محدود کننده روش فائو، به لحاظ تعدد عوامل و اینکه در برخی از موارد نیاز به عملیات آزمایشگاهی و تهیه نقشه دارد، زمان بر بوده و امکان قابلیت کاربرد آن توسط تمامی کارشناسان، وجود ندارد. از اینرو دستورالعمل طبقه بندی شایستگی مرتع برای چرای انواع دام در مناطق مختلف آب و هوایی، از طرف دفتر فنی مرتع پیشنهاد شد. بر اساس دستورالعمل پیشنهادی، شایستگی مرتع برای چرای انواع دام، از تلفیق سه معیار پوشش گیاهی (20 امتیاز)، آب (15 امتیاز) و فرسایش خاک (15 امتیاز) حاصل می شود. جهت ارزیابی قابلیت دستورالعمل ذکر شده در منطقه نیمه خشک، پژوهش حاضر در فصل رویش سال 1396 در مراتع کوهستانی امام کندی ارومیه انجام و نتایج حاصل از تعیین شایستگی تیپ های گیاهی بر مبنای دستورالعمل پیشنهادی با نتایج حاصل از روش شرایط محدود کننده فائو، توسط آزمون غیرپارامتری ویلکاکسون، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در روش شرایط محدود کننده فائو، در 83 درصد موارد، معیار تولید علوفه، در 46 درصد، معیار حساسیت خاک به فرسایش، در 11 درصد، معیار منابع آب، به عنوان معیارهای کاهش دهنده شایستگی تیپ های گیاهی می باشند. ولی در دستورالعمل پیشنهادی، تنها حساسیت خاک به فرسایش، سبب کاهش امتیاز شاخص ها و در نتیجه، طبقات شایستگی شده است. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو روش از نظر طبقات شایستگی نهایی وجود ندارد (p≤0.05)، و بیش از 85 درصد از مراتع منطقه، در دو روش به صورت یکسان طبقه بندی شدند. بنابراین دستورالعمل پیشنهادی، قادر به شناسایی و تفکیک مناطق مستعد و غیرمستعد از نظر چرای گوسفند می باشد و کارایی آن در مقایسه با روش شرایط محدود کننده فائو، با توجه به صرفه جویی در هزینه و سادگی، قابل توجه است. این دستورالعمل، کارشناسان را قادر خواهد ساخت که در هنگام تهیه طرح های مرتعداری چند منظوره (تلفیقی)، با روشی ساده و کاربردی در عرصه، به تناسب استفاده از مراتع جهت چرای دام پی ببرند.

Rangeland suitability guidelines for sheep grazing (Case study: mountainous rangelands of Imam Kandi Urmia)

Determining the suitability of rangeland using the constraints of the FAO method, due to the multiplicity of factors and in some cases the need for laboratory operations and mapping, is timeconsuming and the possibility of its application by all experts, the existence does not have. Therefore, the range classification guidelines for grazing livestock (Manual of Suitability for Animal Grazing; MSAG) in various climatic zones were proposed by the rangeland technical office. According to the proposed guidelines, rangeland suitability for trapping a variety of livestock is achieved by combining the three criteria of vegetation (20 points), water (15 points) and soil erosion (15 points). In order to assess the capability of the mentioned in the semiarid region, the present study was carried out in the mountain ranges of Imam Kandi Urmia and the results of determining the suitability of plant breed types based on the proposed instruction with the results of the FAO limiting conditions method, by nonparametric test Wilcoxon, was compared. The results showed that in the FAO restrictive conditions, in the 83% of cases, the forage production rate was 46%, soil sensitivity to erosion and in 11%, the water resources criterion, as the criteria for reducing the suitability of plant types. But in the proposed instruction, only soil sensitivity to erosion has reduced the score of the indices and, consequently, the classes of merit. The results indicate that there is no significant difference between the two methods in terms of final suitable classes (P≤0.05),  and more than 85% of the rangelands of the region are classified in the same way in two methods. Therefore, the proposed directive is capable of identifying and categorizing susceptible and nonsusceptible species in sheep breeding, and its efficiency is significant compared to the FAO restrictive conditions, due to cost savings and simplicity. This instruction will enable the experts to adapt to the use of grazing rangelands when they prepare multipurpose portfolio projects in a simple and practical way.