استراتژی‌های حمل بار در عصر هخامنشی با تکیه بر شناسایی روش‌های حمل مصالح سنگی در تخت‌جمشید

جابه‌جایی مصالح در محورهای افقی و عمودی،یکی از چالش‌های اساسی در ساخت همۀ ابنیه ازجمله بناهای تاریخی است. معماران و مهندسان تمدن‌های باستان،راهبرد‌های ساده ولی کاربردی برای حل این چالش‌ها توسعه دادند. در معدود پژوهش‌های محققان، حوزۀ فناوری تاریخی ساختمان موضوع حمل بار در دنیای باستان مورد توجه قرار گرفته، اما پاسخی قاطع برای ابزارها و روش‌های حمل مصالح در بخش‌های مختلف فرایند استخراج تا اجرا وجود ندارد. تمدن هخامنشی ازجمله تمدن‌های برجستۀ تاریخی بوده و مجموعه تخت‌جمشید به‌عنوان شاخص‌‌ترین پروژۀ این تمدن، دربرگیرندۀ دستاوردهای بدیع مهندسی و هنری است. با توجه به استفاده از قطعات سنگی بسیار بزرگ و سنگین در ساخت این مجموعه، و به‌ویژه مسیر‌های طولانی میان معادن برداشت سنگ و محل کاربرد آن‌ها، استفاده از راهکارهای هوشمندانه و ابزارهای کارآمد برای فائق آمدن بر مشکلات جابه‌جایی مصالح،اهمیتی ویژه داشت. در این مقاله،نویسندگان در جست‌وجوی شناسایی استراتژی‌های به‌کار گرفته‌شده توسط سازندگان هخامنشی برآمده‌اند؛بدین منظور با بررسی روش‌های حمل بار در تمدن‌های پیش از هخامنشی یا هم‌عصر با آنان، که مطابق با شواهد تاریخی تاثیر قابل توجهی بر شکل‌گیری فرهنگ معماری هخامنشی داشته‌اند، به فرضیه‌پردازی درخصوص روش‌های حمل مصالح در فرایند ساخت تخت‌جمشید پرداخته‌اند. شواهد باستانی، برداشت‌های میدانی، و داده‌های جغرافیایی در بستری از تاریخ فناوری معماری، پارامترهایی هستند که محققان حاضر برای شناسایی صحت فرضیات خود بر آن‌ها اتکاکرده‌اند.نتایج این تحقیق نشان از آن دارد که بنا بر موقعیت شیب طبیعی زمین، ماشین‌های ساده متکی بر چرخ و سورتمه، برای حمل بار بر روی زمین مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در دامنه‌های با شیب بسیار تند استفاده از صفه‌بندی‌های محدود نیز دور از انتظار نیست. مواجهه با آب برای سازندگان چالش‌برانگیز نبوده است و شناورها یا پل‌های موقت برای انتقال بار کاربرد می‌یافتند.جرثقیل‌هایی متشکل از قرقرۀ مرکب و طناب محتمل‌ترین راه برای بالابردن مصالح سنگین در محور عمودی است.

unveiling achaemenid logisticss: investigating methods of construction materials transport at persepolis

vertical and horizontal transportation of building materials has always been a major challenge in historical construction. architects and engineers of ancient civilizations developed simple yetpractical solutions for these challenges.while material transport has been addressed in the field of historical building technology, no definite conclusion has been reached regarding the equipment and methods for the entire process from extraction to execution. among ancient civilizations, the achaemenid empire stands out as a remarkable example, with persepolis representing its most significant and exquisite engineering and artistic achievement. constructing monumental buildings during that era posed unique challenges which were addressed ingeniously and effectively, particularly regarding the vertical and horizontal transportation of heavy, large blocks of stone over long distances from quarries to construction sites. this research delves into the logistics strategies employed by the achaemenids in the construction of persepolis. the authors first examine the methods employed by pre-achaemenidor contemporaneous civilizations, which,based on historical evidence, influenced the formation of achaemenid architectural culture. based on this analysis, the authors hypothesize about the methods employed by the achaemenids. the hypotheses are evaluatedby analyzing ancient evidence, field research, and geographic data within the field of historical building technology. the research reveals that the achaemenids employed a combination of simple machines and sledgesfor the ground transportation ofloads. water was not a challenging obstacle for builders, as they used rafts or temporary bridges for the transportation of loads. in steep slopes, they likely modified the natural train or employed limited terraces. for vertical transportation, they most likely used a combination of compound pulleys and ropes in the form of early cranes