الگوی درونی‌سازی ارزش‌ها در آموزش معماریطرح، کاربست و آزمون مدلی برای رشد عاطفی دانشجویان در کارگاه طراحی

عدم تطابق بین حساسیت‌ها، علاقه‌مندی‌ها، نگرش‌ها و ارزش‌ها نزد مدرس و دانشجو نسبت به عناصر ارزشمند و درخور توجه موقعیت طراحی، همواره در آموزش معماری تجربه شده است. به‌طور مشخص تا زمانی که عناصر درخور توجه از دیدگاه مدرس در سامانۀ ارزشی دانشجو نهادینه نشود، باوری به ارزشمندی و سودمندی آن‌ها در فرایند طراحی نیز در دانشجو به وجود نخواهد آمد و تضمینی برای توجه به آن‌ها و به‌کارگیری‌شان در عمل وجود نخواهد داشت. بنابراین پرسش اصلی مقاله این است که »درونی‌سازی یک ارزش و جای‌دهی آن در سامانۀ ارزشی دانشجو، در کارگاه طراحی معماری، چگونه اتفاق می‌افتد؟ « بدین ترتیب هدف اصلی مقاله نیز تدوین و طراحی یک مدل یا چارچوب نظری برای »درونی‌سازی ارزش‌ها «ست. در این مسیر، ابتدا با تفسیر و تحلیل منطقی بر منابع کتابخانه‌ای به‌ویژه مدل پنج مرحله‌ای رشد در حوزۀ یادگیری عاطفی، یک الگوی آموزشی برای »درونی‌سازی ارزش‌ها « پیشنهاد می‌شود که از مواجهۀ عاطفی یادگیرنده با ارزش چیزها حکایت دارد و هرچه این مراحل پیشتر می‌روند، آن چیز یا ارزش در ساختار درونی کنترل‌کنندۀ رفتار شخص بیشتر جای می‌گیرد. مدل یادشده دارای پنج مرحله است: انگیزش غیرفعال، انگیزش فعال، طرح‌ریزی سناریوی کشف ارزش، طرح‌ریزی تمرین مواجهه با چند ارزش و در نهایت تعریف تمرین در موقعیت‌های مختلف. سپس برای سنجش کارایی عملی مدل پیشنهادشده نیز یک آزمون میدانی طراحی، اجرا و گزارش شده است. آزمون از نوع شبه‌آزمایشی یا شبه‌تجربی بود و نتایجش گواه آن است که بهره‌گیری از الگوی پیشنهادی، توسط مدرس کارگاه طراحی، می‌تواند زمینه‌ساز رشد عاطفی دانشجویان نسبت به چیزی که مدنظر مدرس است، باشد و به این ترتیب دانشجو آن را، در صورت حضور در موقعیت طراحی، مهم شمرده و در تصمیم‌گیری‌هایش در فرایند طراحی وارد می‌کند.

The Value Internalization Model in Architectural EducationDesign, Application, and Test of a Model for Students' Affective Development in the Design Studio

The mismatches between the sensitivities, interests, attitudes, and values ​​of an architecture instructor and the students regarding valuable and noteworthy elements of a design situation have always been encountered in architectural education. Specifically, as long as noteworthy elements from an instructor rsquo;s point of view are not internalized in students rsquo; value system, there will be no belief in their value or usefulness in the students rsquo; design process and so, no guarantee of applying them in practice. The main question of the paper is, How does internalization of a value and its placement in the student value system happen in the architectural design studio? Thus, the main purpose of this paper is to formulate a model/theoretical framework for 'internalizing values'. In this regard, an educational value internalization model is first proposed by interpreting and analyzing library resources, with a special focus on the fivestage model of affective development known as the taxonomy of affective domain. It has five levels and reflects the learner's affective encounter with the value of things. The higher these levels go, the greater the value in the internal structure controlling one's behavior. The five levels of the proposed model are: passive motivation, active motivation, planning the value discovery scenario, planning the practice of facing multiple values, and finally planning practice in different situations. Then, to evaluate the practical performance of the proposed model, a quasiexperimental test is designed, implemented, and reported. The results show that applying the suggested model in the architectural design studio can increase the students rsquo; affective development over what the tutor is looking for. Thus, if the mentioned valuable item is in the design situation, the students consider it important and use it in their design processes.