مسئولیت رانندگان بر پایۀ درجۀ تقصیر آنان

حوادث ناشی از رانندگی و تصدی وسیلۀ نقلیۀ موتوری، شایع‌ترین حوادث سال‌های اخیر محسوب می‌شوند. برای تعیین میزان مسئولیت در تصادفات رانندگی، برخی نظریه‌پردازان میزان تقصیر (ورود به پذیرش درجه‌بندی مسئولیت) را ملاک قرار داده و برخی دیگر قائل به تعیین مسئولیت به میزان مساوی هستند. از این رو، دو رویکرد تعیین میزان مسئولیت (رویکرد دخالت میزان تقصیر و رویکرد تساوی مسئولیت) در فرض اشتراک در تحقق حوادث رانندگی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. تلاش قانون در سال‌های اخیر، وضع قوانین و مقرراتی بر اساس عدالت در این حوزه بوده است. اما آنچه برای تحقق این مسئله مشکل‌زا بوده، فقدان معیاری مشخص و مورد وفاق در بین نظرات حقوق‌دانان، فقها (متقدم و متاخر) و حتی رویۀ قضایی می‌باشد. از این رو، هدف از این تحقیق، ارائۀ یک نظام عادلانۀ تعیین مسئولیت در فرض اختلاف در میزان تقصیر در تصادفات رانندگی می‌باشد. قانون‌گذار در تعیین مسئولیت (اعم از دیه و خسارات ناشی از تصادفات) اغلب از رویکرد تساوی پیروی کرده است. اما پژوهش حاضر، به طور کلی به نفع نظریۀ تعیین مسئولیت مبتنی بر رویکرد دخالتِ نسبتِ تقصیر استدلال نموده است.