اقتضائات جنگ حقوقی برای دیوان کیفری بین‌المللی و بنیان‌های پارادایمی آن

تحلیل نهادهای حقوقی از زوایای مختلف متضمن ایده‌هایی است که ما را فراتر از تحلیل‌های صرف حقوقی می‌برد و نکاتی را نمایان می‌سازد که با وجود آشکار بودن، کمتر به نظر آمده‌اند. دیوان کیفری بین‌المللی نیز به‌عنوان یک نهاد حقوقی از ابعاد مختلف حقوقی و سیاسی بررسی شده است، اما آنچه می‌تواند به‌عنوان نظریه‌ای نو دربارۀ دیوان مطرح شود، تحلیلی است بر مبنای مفاهیم جنگ حقوقی، حقوق‌شویی و پارادایم‌های حقوق بشر و دولت‌گرایی. نتیجه آنکه، برخلاف ایده‌آل‌گرایی مطلوبی که دیوان را پدید آورده، این نهاد نه‌تنها نتوانسته در جهت مقابله با بی‌کیفرمانی عملکرد مطلوبی داشته باشد، بلکه خود حاشیه‌ای از بی‌کیفرمانی را ایجاد کرده است. با این حال، این نقد و وضعیت متناقض مربوط به خود دیوان نیست، بلکه ناشی از تقابلی پارادایمیک در عرصه بین‌الملل است که همچنان ادامه داشته و هنوز به غلبۀ پارادایم حقوق بشر، که بنیان دیوان نیز بر آن مبتنی است، منجر نشده است.

requirements of lawfare for the international criminal court and its paradigmatic foundations

the analysis of legal institutions from various perspectives encompasses ideas that lead us beyond mere legal analyses and reveal points that may not be immediately apparent despite their obviousness. the international criminal court (icc) has also been examined from various legal and political dimensions. however, what can emerge as a new theory about the court is an analysis based on the concepts of lawfare, law laundering, and the paradigms of human rights and statism. the result is that, contrary to the desirable idealism that brought the court into being, this institution has not only failed to achieve its objective of combating impunity effectively but has also contributed to an additional layer of impunity itself. this critique and contradictory situation are not solely inherent to the court but stem from a paradigmatic confrontation in the international arena. this confrontation has persisted and has yet to culminate in the dominance of the human rights paradigm, upon which the foundation of the court is also based.