جرم‌انگاری پیش‌دستانۀ اعمال تروریستی

تروریسم یکی از مهم‌ترین چالش‌های عدالت کیفری در عرصه داخلی و بین‌المللی است. با افزایش جرایم تروریستی، برخی دولت‌ها در راستای حمایت از شهروندان و حفظ اقتدار حاکمیت ملی و تامین نظم و امنیت عمومی، اقدامات نوینی را اتخاذ نموده‌اند. از این رو، تحولات گسترده‌ای در نظام عدالت کیفری کشورهای مختلف شکل گرفته است. توجه به حالت خطرناک مرتکبان و پاسخ‌های سرکوبگر، جرم‌انگاری‌ها را به سمت امنیتی شدن پیش برده است.از آنجا که پیشگیری به معنای خاص آن و جرم‌انگاری‌های سنتی به تنهایی کارآمد نیستند، تکیه بر مفهوم خطر با منطق پیش‌دستانه، حاکی از پارادایم جدیدی در پیشگیری از بزهکاری تروریستی در قالب جرم‌انگاری‌های نوین است. جرم‌انگاری پیش‌دستانه بیشتر ناظر بر رفتارهای مرتبط با تروریسم است و خودِ مرتکب و یا دیگری را در آستانه ارتکاب جرم تروریستی متوقف می‌نماید؛ بدین‌صورت که قانون‌گذاران به جای آنکه منتظر بمانند تا اشخاصی که در صدد ارتکاب جرم تروریستی هستند، موفق به انجام آن شوند، دامنه حقوق کیفری را گسترش می‌دهند تا مبارزه را به زمین آن‌ها بِبَرند. بدین‌سان، با ایجاد حالت فعال و آماده‌باش در حقوق کیفری، یا قلمرو حقوق کیفری را عقب‌تر از شروع به جرم و یا تبانی می‌بَرند و یا با جرم‌انگاری جرایم مرتبط با جرم تروریستی یا اقدامات موقتیِ مداخله‌ای که برای «قبل از بروز تهدید» پیش‌بینی شده‌اند، حقوق کیفری را تا حد ممکن و با هدف پیش‌دستی در مبارزه با تروریسم گسترش می‌دهند.