همکاری پلیس کشورها برای ارتقاءکارآمدی مقابله با بزهکاری در پرتو اسناد بین‌المللی

مقابله با جرم و اعمال مجازات، یکی از مصادیق مهم اعمال حاکمیت هر کشور به شمار می‌آید. در این راستا و در بادی امر، هر کشور با تکیه بر توانمندی‌های خود و بر اساس مقررات داخلی، به مقابله با جرم می‌پردازد. اما با توجه به افزایش جرائم و فراملی شدن برخی از آن‌ها، مقابله مٶثر با این نوع از جرائم، مستلزم همکاری نزدیک دولت‌هاست. از این رو، معاضدت قضایی و همکاری‌های حقوقی متقابل کشورها که از دیرباز در زمینه‌های مختلف وجود داشت، با تصویب کنوانسیون مبارزه با مواد مخدر و روان‌گردان 1988 و به دنبال آن کنوانسیون‌های مقابله با تامین مالی تروریسم 1999، کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته 2000 پالرمو، به ویژه کنوانسیون مبارزه با فساد 2003 مریدا، شکل جدیدی به خود گرفته و به عنوان تعهدات بین‌المللی کشورهای عضو تعیین گردیده است. فنون تحقیقات ویژه مانند کنترل حمل و تحویل تحت نظارت، تحقیقات نفوذی یا مخفی، تشکیل تیم تحقیقاتی مشترک، از جمله مهم‌ترین این نوع همکاری‌هاست که در پرتو اسناد و معاهدات بین‌المللی توسط مجریان نهاد عدالت کیفری صورت می‌گیرد. در این پژوهش سعی شده است با بررسی اسناد بین‌المللی و منطقه‌ای و مقررات ملی برخی از کشورها، شیوه‌های نوین همکاری پلیس کشورها در این زمینه‌ها مورد بررسی قرار گیرد