رابطه اهداف پیشرفت با احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی دانش‌آموزان

هدف از این پژوهش تعیین رابطه اهداف پیشرفت با احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی دانش‌آموزان بود . روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش‌آموزان دختر و پسر پایه ی دوم، دوره متوسطه دوم، ناحیه دو شهرکرمان در سال تحصیلی1396-1395 می باشد که از بین آنان نمونه ای به حجم 300 نفر (207 دختر،93پسر)، با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند. و با استفاده از پرسشنامه اهداف پیشرفت (الیوت و مک گریگور)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری و بتی) و مقیاس نشاط ذهنی حالتی (رایان و فردریک)، اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، استفاده شد. نتایج نشان داد در زمینه اهداف پیشرفت، بین جهت گیری های رویکردی تبحری و رویکردی عملکردی با احساس تعلق به مدرسه و نشاط ذهنی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد جهت گیری رویکردی تبحری توانسته است بر احساس تعلق به مدرسه با مقدار (7/1) درصد واریانس تاثیر بگذارد و آنرا پیش بینی کند. همچنین جهت گیری رویکردی عملکردی توانسته بر نشاط ذهنی با مقدار (0/11) درصد واریانس تاثیر بگذارد و آنرا پیش بینی کند، و  در گام دوم، جهت گیری رویکردی تبحری توانسته بر نشاط ذهنی با مقدار (0/13) درصد واریانس تاثیر بگذارد و آنرا پیش بینی نماید.