اثربخشی روش تدریس جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در درس آمار و مدل‌سازی در بین دانش‌آموزان علوم انسانی دوره دوم متوسطه

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی روش تدریس جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی در درس آمار و مدل‌سازی در بین دانش‌آموزان علوم انسانی دوره دوم متوسطه می‌باشد. روش تحقیق از نوع آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد، و جامعه آماری نیز شامل کلیه دانش‌آموزان دختر شاخه علوم انسانی مقطع دوم متوسطه در شهرستان ارومیه می‌باشد. به منظور اجرای پژوهش، ابتدا به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، یک کلاس 36 نفری انتخاب، و به صورت تصادفی اعضای آن به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند با انجام پیش‌آزمون برای هر دو گروه، تدریس مباحثی از کتاب آمار و مدل سازی برای گروه کنترل به صورت سنتی توسط معلم مربوطه، و برای گروه آزمایش توسط محقق صورت گرفت. بعد از اتمام ده جلسه آموزش، مجددا دو ابزار ذیل به‌عنوان پس‌آزمون، روی افراد گروه نمونه اجرا شد.  برای اندازه‌گیری متغیرها، از مقیاس خودکارآمدی ریاضی قنبرزاده علمداری و مقیاس اضطراب ریاضی پلیک و پاکر استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از روش­های آماری تحلیل کوواریانس تک عاملی(آنکوا) و چند متغیری (مانکوا) استفاده گردید. نتایج نشان داد که روش تدریس یادگیری مشارکتی از نوع جیگ ساو بر خودکارآمدی ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی در بین دانش‌آموزان موثر است.

The effectiveness of jigsaw teaching methods on mathematics selfefficacy and mathematics anxiety in statistics and modeling lesson among secondgrade high school students of humanities

The purpose of the present study was to investigate the effect of jigsaw teaching methods on mathematics selfefficacy and mathematics anxiety in statistics and modeling lesson among secondgrade high school students of humanities. The research was an experimental study with control group pretestposttest design. The population included all the secondgrade high school female students of humanities in Urmia. Using multistage cluster sampling, the sample was selected (n=36) and assigned into an experimental and a control group. The control group was taught using conventional teaching method by the teacher while the experimental group was taught through cooperative learning methodology by the researcher. At the end of ten sessions of treatment, the previously employed mathematics efficacy scale and mathematics anxiety scale were readministered on both groups as posttest. To measure the variables, we used mathematics selfefficacy scale by Ghanbarzadeh Alamdari and mathematics anxiety scale by Pelic and Packer. To analyze the data, we used factor analysis multivariate covariance (MANCOVA). As the results revealed, cooperative learning teaching method focusing on jigsaw technique was very effective on the students’ mathematics efficacy and reducing math anxiety.