بررسی اثربخشی درمان تعامل والدکودک در بهبود توجه پایدار دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان تعامل والدکودک در بهبود توجه پایدار دانش‌آموزان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ مورد مطالعه این پژوهش را، تمام دانش‌آموزان پسر مقطع دبستان شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 تشکیل داده اند. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از مادران دانش آموزانی بود که حاضر به شرکت در پژوهش بوده و به شیوۀ نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پس از پاسخگویی به آزمون عملکرد پیوسته به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. مادران دانش آموزان گروه آزمایشی به مدت 12 جلسه تحت درمان تعامل والد کودک قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که توجه پایدار آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طورمعناداری افزایش یافت. این درمان راهبردی موثر برای افزایش توجه کودکان است. بر مبنای نتایج این پژوهش به مشاوران و روان‌شناسان کودک می‌توان پیشنهاد نمود که با استفاده از این روش درمانی در افزایش دامنه توجه و تمرکز دانش آموزان بکوشند.