نقش حمایت اجتماعی مدارس بر رضایت از زندگی دانش‌آموزان: آزمون نقش میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی‌

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر رضایت از زندگی دانش‌آموزان با توجه به اثر میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی‌ انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 2 شهر ارومیه به تعداد 7167 نفر بوده که از این تعداد 365 نفر به عنوان نمونه آماری به وسیله‌ی جدول مورگان به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس، جهت مطالعه انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه‌های استاندارد حمایت اجتماعی واکس و همکاران، رضایت‌مندی (رضایت از زندگی و رضایت از مدرسه) گیلمن و همکاران، شایستگی تحصیلی هارتر و استراتهوف و ترفوس و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه‌گیری شده در الگوی مفهومی‌، از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی با شایستگی، خودکارآمدی، رضایت از مدرسه و رضایت از زندگی  رابطه مثبت و معنی‌دار هستند. هم چنین بین متغیرهای شایستگی، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی‌داری دیده شد. در عین حال با میانجی گری رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی‌، حمایت اجتماعی مدارس می‌ تواند رضایت از زندگی دانش‌آموزان را پیش بینی کند. براساس یافته های پژوهش نتیجه می‌ گیریم که هر گونه افزایش در حمایت اجتماعی مدارس همراه با افزایش در رضایت از زندگی، رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی‌ از طرف دانش‌آموزان می‌باشد.