رابطه‌ی نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه

هدف این پژوهش، مطالعه رابطه بین نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه بود. تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه شهرستان آستارا می‌باشد که در سال تحصیلی9493 مشغول به تحصیل بودند. در این میان تعداد 208 نفر به روش تصادفی ساده جهت مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شده و مقیاس نگرش مذهبی، پرسش‌نامه سنجش شادکامی آکسفورد (ohi) و پرسش‌نامه سلامت روانی(scl25) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی برای بررسی تاثیر نگرش مذهبی بر شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان متوسطه از تحلیل واریانس یک عاملی، و از آزمون من ویتنی برای مقایسه میانگین رتبه‌ها براساس متغیرها استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. میزان ضرایب همخوانی به ترتیب برابر با (027/0>p) و(0064/0>p) بود. با مقایسه میانگین رتبه‌ها و مقدار من ویتنی در بین دانش‌آموزان مشخص شد که دانش‌آموزان متوسطه دختر در مقایسه با دانش‌آموزان پسر از نگرش مذهبی بیشتری برخوردار بوده (006/0>p)، اما در متغیرهای شادکامی و خودکارآمدی تفاوت معناداری مشاهده نشد.