مدل‌یابی علی فوبی اجتماعی دانش‌آموزان براساس هوش هیجانی، مهارت‌های اجتماعی، عزت نفس و کمرویی

هدف پژوهش حاضر مدل یابی علی فوبی اجتماعی دانش‌آموزان براساس هوش هیجانی، مهارت‌های اجتماعی، عزت نفس و کمرویی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی ساکن شهرستان زنجان در سال‌تحصیلی 1391- 1390 بود. نمونه آماری پژوهش حاضر 300 نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه فوبی اجتماعی کانور، مقیاس هوش هیجانی برادبری و گدیوز، مقیاس مهارت‌های اجتماعی ماتسون، مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس کمرویی چیک و باس جمع‌آوری و به کمک تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که هرچقدر هوش هیجانی، مهارت اجتماعی، عزت نفس بالاتر باشد، میزان ابتلا به فوبی اجتماعی پایین تر است و هرچقدر کمرویی بالاتر باشد، درصد ابتلا افراد به فوبی اجتماعی بالا می‌رود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می‌توان گفت دانش‌آموزانی که عزت نفس بالایی داشته و توانایی تنظیم هیجانات و برقراری روابط اجتماعی مناسب را دارند، از شانس بالایی برای عدم ابتلا به فوبی اجتماعی برخوردارند.