اثربخشی آموزش تاب آوری بر فشار روانی دانش آموزان دختر دبیرستانی ساکن خوابگاه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر فشار روانی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی ساکن در خوابگاه بود. بدین منظور از بین کلیه‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی ساکن در خوابگاه‌های شهرستان آباده، 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت. از بین دو گروه آزمایش و گواه، گروه آزمایش 9 جلسه آموزش تاب‌آوری دریافت کردند. میزان استرس هر دو گروه، پیش از آغاز طرح و پس از اجرای طرح به وسیله پرسشنامه‌ی استرس هری مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل و روش تحلیل واریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه وجود دارد، بدین معنا که آموزش برنامه تاب‌آوری موجب کاهش معنادار در میانگین نمرات استرس گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه تاب‌آوری می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مفید برای کاهش فشار روانی دانش‌آموزان به کار رود.