تبیین نقش اثربخشی مداخله ی بخشش فرایندمحور در کاهش انگیزه های انتقام جویی و دوری گزینی دانش‌آموزان پسر دوره ی راهنمایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله ی بخشش فرایندمحور به شیوه گروهی در کاهش انگیزه های انتقام جویی و دوری گزینی دانش‌آموزان پسر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. شرکت کنندگان تعداد 30 دانش‌آموز پسر مقطع راهنمایی بودند که در پرسشنامه ی انگیزه های بین فردی مرتبط با خطاکاری نمره ی بالا گرفتند، با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ی انگیزه های بین فردی مرتبط با خطاکاری (trim-12) بود که در پیش آزمون و پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. پروتکل مداخله ی بخشش شامل 12 جلسه ی گروهی براساس الگوی انرایت بود که به صورت هفته ای دوبار به اجرا در آمد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس یکراهه تحلیل شد. تحلیل آماری نشان داد که انگیزه های انتقام جویی و دوری گزینی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش یافته است. یافته های پژوهش نشان داد که مداخله ی بخشش می تواند در محیط مدرسه برای جمعیت های نوجوان به طور اثربخش به کار گرفته شود.