مقایسه‌ی پنج عامل بزرگ شخصیتی و خودکارآمدی در دانش‌آموزان تیزهوش و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی پنج عامل بزرگ شخصیتی و خودکارآمدی در دانش‌آموزان عادی و تیزهوش دوره‌ی متوسطه‌ی شهر اردبیل بود. نوع پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان تیزهوش و عادی متوسطه‌ی شهر اردبیل در سال تحصیلی 91-1390 بودند. که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به حجم 80 نفر (40 تیزهوش و40 عادی)، انتخاب و همتا شدند. برای جمع‌آوری داده ها از دو پرسش‌نامه‌ی ابعاد شخصیتی neo-ffi)) و پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چند -متغیری(مانوا) استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان داد که از ابعاد شخصیت، دو مولفه‌ی روان رنجورخویی و وظیفه شناسی در بین دانش‌آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معنا داری دارد علاوه بر این در متغیر خود کارآمدی بین دو گروه تفاوت معنا داری وجود داشت (001/0 > p). نتایج این پژوهش نشان داد دانش‌آموزان تیزهوش از وظیفه‌شناسی و خودکارآمدی بالاتری نسبت به دانش‌آموزان عادی برخوردارند که این امر در تعهد نسبت به انجام کارهای درسی و مسولیت پذیری بالاتر و به نوبه‌ی خود با سلامت این گروه در ارتباط است.