نقش تعلل‌ورزی، خود تنظیم‌گری و باورهای فراشناختی در پیش‌بینی ناگویی خلقی دانش‌آموزان دختر دوره‌ی متوسطه

هدف پژوهش حاضر نقش تعلل‌ورزی، خود تنظیم‌گری و باورهای فراشناختی در پیش‌بینی ناگویی خلقی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر دوره‌ی متوسطه‌ی شهر مشکین‌شهر در سال‌تحصیلی 92-91 تشکیل می دهد. آزمودنی‌های پژوهش شامل 120 نفر از دانش‌آموزان دختر شهر مشکین شهر بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین مدارس این شهر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس تعلل‌ورزی دانش‌آموزان، مقیاس خودتنظیم‌گری، مقیاس باورهای فراشناختی و مقیاس ناگویی خلقی استفاده شد. یافته‌ها به روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط منفی و معناداری بین خود تنظیم گری و ناگویی خلقی وجود دارد (001/0 > p). همچنین ارتباط مثبت و معناداری بین فراشناخت و تعلل‌ورزی با ناگویی خلقی وجود دارد(001/0 > p). به عبارتی66 درصد از ناگویی خلقی از طریق تعلل‌ورزی و باورهای فراشناختی تبیین می شود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تعلل‌ورزی و باورهای فراشناختی به واسطه خود تنظیم‌گری بر نارسایی هیجانی تاثیر می‌گذارد. دانش‌آموزان با خود تنظیم‌گری بالا که راهبردهای شناختی و فراشناختی بیشتری استفاده می‌کردند تعلل‌ورزی و ناگویی خلقی پایین تری داشتند و در نتیجه پیشرفت تحصیلی آنها بیشتر بود.