رابطه‌ی بین حل مساله و تاب آوری با میزان رفتارهای پرخطر در بین دانش‌آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پایین

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین حل مساله و تاب آوری با میزان رفتارهای پرخطر است. روش تحقیق از نوع عل‍ّی مقایسه ای وهمبستگی بود. جامعه‌ی آماری دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پایین در منطقه9 آموزش و پرورش شهر تهران بود. نمونه‌ی مورد مطالعه 35 دانش‌آموز دارای پیشرفت تحصیلی بالا و35 دانش‌آموز دارای پیشرفت تحصیلی پایین بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه-ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. از مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون، مقیاس سنجش رفتارهای پرخطر و پرسش‌نامه شیوه حل مساله کسیدی و لانگ برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین دو گروه در متغیرهای تاب آوری، حل مساله و رفتارهای پرخطر تفاوت وجود دارد. به-طوری‌که میانگین نمرات دانش آموزان دارای پیشرفت بالا در مقیاس تاب‌آوری و سبک خلاقیت حل مساله و میانگین نمرات دانش‌آموزان دارای پیشرفت پایین در سبک‌های درماندگی، کنترل و اجتناب از حل مساله و همچنین در مقیاس رفتارهای پرخطر بیشتر است. نتایج حاصل از ضریب همبستگی نیز نشان داد که بین رفتارهای پرخطر و تاب آوری در هر دو گروه رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین سبک‌های درماندگی، کنترل و اجتناب از حل مساله در گروه دارای پیشرفت پایین و کنترل و اجتناب از حل مساله در گروه دارای پیشرفت بالا با رفتارهای پرخطر رابطه‌ی مثبت دیده شد. این یافته‌ها می‌تواند در مورد آموزش و ارایه خدمات مشاوره ای دانش‌آموزان مفید باشد.