مقایسه‌ی تاثیر دو روش آموزش به شیوه‌ی بازی و سنتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش‏آموزان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه‌ی میزان تاثیر دو روش آموزش به شیوه‌ی بازی و سنتی برانگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش‏آموزان پسر سال سوم ابتدایی شهر تهران بوده است، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و از طرح پیش‏آزمون -پس‏آزمون با گروه گواه استفاده گردید، حجم نمونه متشکل از60 نفر دانش‏آموز پسر سال سوم ابتدایی است که30 نفرآن‌هاگروه آزمایش و30 نفر گروه گواه بوده است و با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا محقق از میان مدارس ابتدایی منطقه 7 یک مدرسه، سپس از میان چهارکلاسِ سوم این مدرسه دو کلاس را انتخاب کرد، بعد از آن یک کلاس را به گروه آزمایش و کلاس دیگر را به گروه گواه واگذار کرد. ابزارهای سنجش در این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی انگیزه ریاضی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون هوش ریون بوده است. برای تجزیه وتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده‏ها‏ نشان داد که بین میانگین‏های انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان آموزش دیده با روش بازی و دانش‏آموزان آموزش دیده با روش سنتی، از نظر آماری تفاوت معنا‏دار وجود دارد؛ بدین صورت که میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزانی که به روش تدریس بازی آموزش دیده بودند نسبت به دانش‏آموزانی که به روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند، بیشتر بود. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که آموزش به شیوه‌ی بازی نقش پررنگ و با اهمیتی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش‏آموزان دارد.