ارتباط خودپنداره و فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دختر

هدف این پژوهش بررسی ارتباط خودپنداره تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دختر است. نمونه‌ی پژوهش شامل 400 دانش‌آموز بود که از میان دانش‌آموزان دختر مقطع سوم و چهارم دبیرستان شهر اردبیل به صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودپنداره مربوط به مدرسه و فرسودگی تحصیلی و به منظور اندازه‌گیری عملکرد تحصیلی از معدل ترم گذشته دانش‌آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری به کار رفت. تحلیل داده‌ها نشان داد که بین خودپنداره تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و زیرمقیاس‌های آن(خستگی، بی‌علاقگی و ناکارآمدی تحصیلی) با عملکرد تحصیلی رابطه‌ی معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون چند متغیری بی علاقگی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی به عنوان قوی‌ترین پیش بین‌های عملکرد تحصیلی بودند. بنابراین با ایجاد علاقه در دانش‌آموزان به عنوان مثال طراحی و ارایه مطالب درسی، به صورت جذاب و همچنین هدایت آنها به رشته‌ای که علاقه دارند، و نیز ایجاد حس ارزشمندی در آنها می‌توان عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان را بهبود بخشید.