نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت‌ روانی و خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر

هدف این مطالعه، تعیین نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عادی و تیزهوش است. نمونه‌ی این پژوهش، شامل 240 دانش‌آموز دختر بود که از میان دانش‌آموزان پایه‌های دوم و سوم دبیرستان‌های عادی و تیزهوش شهر اردبیل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس تحریف واقعیت، پرسشنامه‌ی سلامت عمومی و مقیاس خودکارآمدی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تحریف واقعیت (52/0 در مقابل 29/0-)، سلامت روانی(21/0 در مقابل 24/0 ) و خودکارآمدی(21/0 در مقابل 38/0 ) با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عادی و تیزهوش رابطه‌ی مثبت معنی‌داری دارند. همچنین تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که حدود 12 درصد واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان تیز هوش توسط متغیرهای مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی تبیین می‌شود؛ در صورتی که در دانش‌آموزان عادی این مقدار حدود 31 درصد بود. این نتایج نشان می‌دهد که سطح پایین مطلوبیت اجتماعی و سطوح بالای سلامت روانی و خودکارآمدی، پیشرفت تحصیلی را افزایش می‌دهند.