ارتباط احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی با رضایت از زندگی در دانش‌آموزان دختر دارای نشانه‌های ADHD

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی زندگی بسیاری از دانش َآموزان را تحت تاثیر قرار داده است. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی با رضایت از زندگی در دانش‌آموزان دارای نشانه‌های adhd می‌باشد. این پژوهش یک مطالعه همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 94 دانش‌آموز دختر دارای نشانه‌های adhd بود که از میان 600 دانش‌آموز به‌روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس نقص توجه/بیش‌فعالی، مقیاس احساس پیوستگی، مقیاس نارسایی هیجانی و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شده است. داده‌های پژوهش با روش‌های ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که احساس پیوستگی(33/0r =) و نارسایی هیجانی (26/0-r =) با رضایت از زندگی رابطه معنی داری دارند. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیری نشان داد که 20 درصد از واریانس مربوط به رضایت از زندگی دانش‌آموزان توسط احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی تبیین می‌شود. این نتایج بیان می‌کنند که احساس پیوستگی پایین و نارسایی هیجانی بالا، رضایت از زندگی دانش‌آموزان دارای نشانه‌های adhd را کاهش می‌دهد. این نتایج در زمینه پیشگیری و آسیب شناسی و درمان دانش‌آموزان دارای نشانه‌های adhd کاربرد دارد.