اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودکنترلی و تحمل پریشانی نوجوانان دارای اختلال بی نظمی خلق اخلالگر

اهداف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودکنترلی و تحمل پریشانی نوجوانان اختلال بی نظمی خلق اخلالگر انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر 10 تا 17 ساله شهر کازرون در سال تحصیلی 1400-1399 بود. نمونه ی پژوهش 30 نفر از دانش آموز پسر دارای اختلال بی نظمی خلق اخلالگر بود که از میان دانش آموزان پسری که نمره ی بالا در پرسشنامه غربالگری لاپورته و همکاران (2019) بود به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل (15 نفر در هر گروه) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش، مصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس خود کنترلی (تانجی و همکاران، 2004) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که هر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر افزایش خودکنترلی و تحمل پریشانی کودکان اختلال بی نظمی خلق اخلالگر تاثیر معناداری دارند (p≤0.001).نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که از رفتاردرمانی دیالکتیکی می توان به عنوان روش های مداخله ای مناسب در کنار درمان دارویی سود جست.

the effectiveness of dialectical behavior therapy on self-control and anxiety tolerance in adolescents with disordered mood disorders

objective: the aim of this study was to compare the effectiveness of dialectical behavior therapy on self-control and adolescent distress tolerance of disordered mood disorders.methods: the research method was quasi-experimental pretest-posttest with a control group. the statistical population of this study was all male students aged 10 to 17 years in kazerun in the academic year 1399-1400. the study sample consisted of 30 male students with disruptive mood disorder. selection stages were assigned to experimental and control groups (15 people in each group). the research instruments were structured clinical interview, self-control scale (tanji et al., 2004) and simmons and gaher (2005) distress tolerance questionnaire. the collected data were statistically analyzed using multivariate analysis of covariance.results: the results showed that any dialectical behavior therapy had a significant effect on increasing self-control and distress tolerance in children with disruptive mood disorders (p ge;0.001).conclusion: therefore, it can be concluded that dialectical behavior therapy can be used as an appropriate intervention method along with drug therapy.