الگوی ساختاری پیش‌بینی سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان‎شناختی و جهت‌گیری زندگی بر اساس خودناتوان‌سازی با میانجی‌گری هوش زیباشناسی در دانش‌آموزان نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان‎شناختی و جهت‎گیری زندگی دانش آموزان نوجوان بر اساس خودناتوان سازی با میانجی گری هوش زیباشناسی انجام شد. جامعۀ آماری شامل دانش‎آموزان دوره متوسطه شهرستان پلدختر در سال تحصیلی 96-1397 به تعداد 3990 نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 350 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. افراد نمونه بر اساس روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب گردید. پرسشنامه خودناتوان سازی جونز و رودولف، رزندگی تحصیلی دهقانی‎زاده و همکاران، هوش زیباشناسی رشید و مهدوی، جهت‎گیری زندگی شییر و کارور و بازیگوشی روان‌شناختی شن و همکاران مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم‎افزار spss21 و amos22 تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که تاثیر خودناتوان‎سازی بر هوش زیباشناسی، سرزندگی تحصیلی، بازیگوشی روان‌شناختی و جهت گیری زندگی منفی و معنادار بود و تاثیر میانجی گرانۀ هوش زیباشناسی بر سرزندگی تحصیلی و بازیگوشی روان‌شناختی مثبت و معنادار، ولی بر جهت‎گیری زندگی معنادار نبود. در نتیجه، در فضای مدرسه، تکیه بر هوش زیباشناسی و بهره گیری از درک زیبایی های جهان پیرامون در نوجوانان می‎تواند زمینۀ کاهش اثرات زیان بار خودناتوان سازی و پدیدایی پیامدهای مثبت تحصیلی را فراهم سازد.

Structural modeling of predicting adolescents’ academic buoyancy, psychological playfulness and life orientation mediated by aesthetic intelligence in teenagers

The purpose of this study was to explain the mediating role of aesthetic intelligence in the relation of selfhandicapping on academic buoyancy, psychological playfulness and life orientation in teenagers. The population included all students of high schools in Poldokhtar city in 20172018 amounting to 3990 people. According to Krejcie and Morgan’’s table, 350 participants were selected as the sample by multistage sampling. The following instruments were used to collect the data: Jones and Rudolph selfhandicapping, Dehghanizadeh et al.’s academic buoyancy, Rashid et al.’s aesthetic intelligence, Shearer and Carver’s life orientation and Shen, Chick and Zinn’s psychological playfulness. The findings showed that the conceptual model of research was confirmed and selfhandicapping had a significant and negative effect on aesthetic intelligence, academic buoyancy, psychological playfulness and life orientation. More importantly, aesthetic intelligence had a significant and positive effect on academic buoyancy and psychological playfulness, although, aesthetic intelligence did not have a significant effect on the participants’ life orientation. As result, in schools, selfhandicapping has harmful effects on the psychological characteristics and educational outcomes of teenagers; nevertheless, relying on aesthetic intelligence can help reduce the adverse effects of this unfavorable trait and provide a good basis for the emergence of positive psychological and educational outcomes.