اثر بخشی آموزش گروهی اصلاح سبک فرزند‌پروری به مادران بر نشانه‌های نافرمانی مقابله‌ای در دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی آموزش اصلاح  سبک فرزند پروری  به مادران بر نشانه های نافرمانی مقابله‌ای در دانش‌آموزان 8 تا 11 سال شهر شیراز بود. مطالعه حاضر از نوع آزمایشی بودکه در آن از طرح پیش آزمون  پس آزمون  با گروه کنترل و پیگیری 3 ماهه استفاده شد. تعداد 40 نفر از مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی در سال تحصیل 99-1398 شهر شیراز که حدود 6789 نفردانش آموز در 32 دبستان دولتی پسرانه مشغول به تحصیل بودند  انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (اصلاح  سبک فرزند پروری ) و کنترل گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه نشانه‌های اختلال نافرمانی سیاهه رفتاری کودک آخنباخ را در سه مرحله تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج نشان داد میانگین متغیر نشانه‌های اختلال نافرمانی در مرحله پیش آزمون بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد که نشانگر همگن بودن دو  گروه پژوهش در مرحله پیش آزمون است، اما تفاوت بین دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری بود که می‌تواند حاکی از اثربخشی مداخله بر متغیرهای  ذکر شده و نیز پایداری اثربخشی در مرحله پیگیری بوده است.  نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مذکور می‌تواند در کاهش نشانه های نافرمانی مقابله ای در دانش آموزان 8 تا 11 سال به عنوان مداخلات روانشناسی استفاده شود با توجه به اثر بخشی اصلاح  سبک فرزند پروری  این درمان در اولویت درمانی قرار داده شود.

The effectiveness of group Education to improve Parenting Style to Mothers on Symptoms of Oppositional Defiant Disorder in Students

The present study was conducted with the effectiveness of parenting style modification training to mothers on the signs of coping disobedience in children aged 8 to 11 years in Shiraz. The present study was a quasiexperimental study in which the pretestposttest design was performed with the control group by baseline assessment after intervention and 3month followup with the control group. A total of 40 mothers of male primary school students in the school year of 139999 in Shiraz, about 6789 students were studying in 32 public boys’ primary schools, were randomly selected to test (correct parenting style) and control were assigned. All participants completed the Demographic Questionnaire, the Symptoms of Disobedience Questionnaire on Achenbach’s Behavioral Inventory in three stages. Hypotheses related to the effectiveness of research interventions were analyzed using mixed analysis of variance as well as Bonferroni post hoc post hoc tests. The results of the present study showed that the mean of the symptoms of disobedience disorder in the pretest stage was not significantly different between the two groups, which indicates the homogeneity of the two groups in the pretest stage, but the difference between the two groups in the posttest and followup stages was significant. Which can indicate the effectiveness of the intervention on the mentioned variables and the stability of effectiveness in the followup stage. The results of this study showed that the mentioned treatment can be used as a psychological intervention in reducing the symptoms of confrontational disobedience in children aged 8 to 11 years. Due to the effectiveness of parenting style, this treatment can be prioritized.