اثربخشی آموزش فرزنددرمانی مبتنی بر روان‌شناختی مثبت‌نگر بر خودتنظیمی انگیزشی، اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش فرزنددرمانی مبتنی بر روان شناختی مثبت‌نگر بر خودتنظیمی انگیزشی، اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر ابتدایی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان خمین در سال تحصیلی 96-97 بود. به روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند، از بین دانش‌آموزانی که نمره آن‌ها زیر میانگین همه پرسشنامه‌ها بود 30 شرکت‌کننده انتخاب گردید و به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه تجربی و گواه، هر گروه 15 شرکت‌کننده، قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش فرزنددرمانی مبتنی بر روان شناسی مثبت‌نگر قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه خودتنظیمی انگیزشی، اشتیاق تحصیلی و سرزندگی تحصیلی استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه تجربی و گواه در متغیرهای اشتیاق و سرزندگی تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت، اما در متغیر خودتنظیمی انگیزشی تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که جهت افزایش اشتیاق و سرزندگی تحصیلی در بین دانش آموزان می توان از  الگوی فرزند درمانی مبتنی بر روان شناسی مثبت استفاده کرد.

The effectiveness of positive psychologybased filial therapy on motivational selfregulation, educational engagement, and vivacity of female students

The aim of this study was to investigate the effectiveness of positive psychologybased filial therapy on motivational selfregulation, academic engagement, and vivacity of female students. The population included all sixth grade female students in Khomein City during the academic year of 20172018. Thirty students were selected from among the students whose score was below the mean in all the questionnaires via purposive and convenient sampling. They were randomly assigned into experimental and control groups (15 subjects in each group). Mothers in the experimental group received eight 90minute sessions of positive psychologybased filial therapy treatment. To collect data, motivational selfregulation questionnaire, academic engagement questionnaire, and academic vivacity questionnaire were used. Multivariate analysis of covariance was used to analyze the data. The results revealed that there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of the variables of academic engagement and academic vivacity, but there was no significant difference between them in motivational selfregulation. It was concluded that positive psychologybased filial therapy education could be used to increase students’ academic engagement and academic vivacity.