نقش تنظیم هیجان و تاب‌آوری تحصیلی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تنظیم هیجان و تاب آوری در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری کلیه‌ی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه پایه ی دهم رشته های انسانی و تجربی (n=305) بودند که در نیمسال دوم سال تحصیلی 97-1396 در شهرستان شبستر مشغول تحصیل به بودند. از این جامعه، نمونه‌ای به حجم 100 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه ای انتخاب شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های فرسودگی تحصیلی برسو، پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان، پرسشنامه تاب‌آوری تحصیلی ساموئلز استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه‌های تنظیم هیجان و تاب آوری تحصیلی 1/37 درصد از کل واریانس‌های فرسودگی تحصیلی را در دانش‌آموزان تبیین می‌کنند. نسبت f نیز نشان داد که پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس تنظیم هیجان و تاب آوری تحصیلی معنادار است (p=0.001)؛ بنابراین با توجه نتایج بدست آمده، برنامه ریزی دراز مدت جهت افزایش این دو متغیر گام مهمی در پیشگیری از فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان خواهد داشت.

The role of emotional regulation and academic resilience in predicting students’ academic burnout

The purpose of this study was to investigate the role of emotional regulation and resiliency in predicting students’ academic burnout. The research method is descriptivecorrelational. The statistical population includes female secondary school students of the 10th grade of the humanities and experimental sciences (N=305) in the second semester of 20172018 in Shabestar. From this community, a sample of 100 people was selected by cluster sampling. To collect data, the academic burnout questionnaire of Breso, emotional adjustment questionnaire of Gross and John, and the educational resilience questionnaire of Samuels were used. The results of data were analyzed using Pearson correlation and regression analysis. It showed that emotional adjustment and academic resilience explains 37% of the total variance of academic burnout in students. The F ratio indicates that the prediction of academic burnout is significant based on emotional regulation and academic resilience(p=0/001). So the longterm planning to increase these two variables will be an important step in preventing students’ academic burnout.