اثربخشی اجرای روش خودتنظیمی گام‌به‌گام بر تعلل‌ورزی در انجام تکالیف تحصیلی دانش‌آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اجرای روش خودتنظیمی گام به گام درکاهش تعلل‌ورزی تحصیلی دانش‌آموزان ابتدایی شهر اراک انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی بود که در آن از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تعلل ورز پایه پنجم و ششم ابتدایی شهر اراک در سال تحصیلی 97-96  بود که از بین آنها تعداد 80  نفر (40 پسر و 40 دختر) از دانش‌آموزان دارای تعلل ورزی تحصیلی بالا که از طریق  ابزار تعلل ورزی شناسایی شدند، و در 4 گروه شامل دو گروه آزمایش و دو گروه گواه گمارده شدند. برای گروه‌های آزمایش  روش خودتنظیمی گام به گام اعمال شد و برای گروه‌های گواه هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت. برای گردآوری داده ها، مقیاس تعلل‌ورزی تحصیلی سواری بصورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج نشان داد که بین میانگین‌ تعلل‌ورزی تحصیلی دختران و پسران در گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج نشان داد در دختران بین میانگین‌های تعلل‌ورزی تحصیلی عمدی، تعلل‌ورزی تحصیلی ناشی از خستگی جسمی روانی و تعلل‌ورزی ناشی از بی‌برنامگی و در پسران نیز تعلل‌ورزی تحصیلی عمدی، تعلل‌ورزی تحصیلی ناشی از خستگی جسمی روانی و تعلل‌ورزی ناشی از بی‌برنامگی تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.001) . همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که اجرای روش خودتنظیمی گام به گام بر تعلل‌ورزی تحصیلی دختران و پسران اثربخشی متفاوت معنی داری ندارد. در کل، نتایج نشان از اثربخشی خودتنظیمی گام به گام  بر کاهش تعلل‌ورزی تحصیلی دانش آموزان دارد و برای مشاوران و روان‌شناسان مدرسه می تواند کاربردی باشد.

The effectiveness of stepbystep selfregulation in elementary school Students ’procrastination in doing homework

The objective of this study was to investigate the effectiveness of stepbystep selfregulation in academic procrastination of elementary school students in Arak. The method of this study was experimental in which a pretestposttest design with control group was used. The statistical population consisted of all fifth and sixth grade students in Arak in the academic year of 20172018Eighty students (i.e., 40 boys and 40 girls) with high range of procrastination which was identified by means of Procrastination scale were selected. They were divided into 4 groups: two experimental groups (i.e., 20 girls and 20 boys) and two control groups (i.e., 20 girls and 20 boys). A Stepbystep selfregulation package was implemented in the experimental groups. However, no intervention was applied to the control groups. For the sake of data collection, Savari’s Academic Procrastination scale  used. The results indicated that there was a significant difference between the mean of academic procrastination in girls, and that of boys in the experimental and control groups. Moreover, the results showed that there were significant differences between the means of girls’ performance in terms of intentional academic procrastination, academic procrastination caused by physicalmental fatigue, academic procrastination caused by unscrupulousness and the mean of boys’ performance in terms of deliberate academic procrastination, academic procrastination caused by physicalmental fatigue, and academic procrastination caused by unscrupulousness (P<0.01). The results of ttest showed that stepbystep self regulation method did not have any significant effect on girls and boys ’academic procrastination. In general, the results of the study showed that stepbystep selfregulation was effective in decreasing the students’ procrastination and could be a helpful method for school counselors and psychologists to reduce the students ’procrastination.