راﺑﻄﻪ ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻣﺎن ﺑﺎ اﻫﻤﺎل‌ﮐﺎری ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودتنظیمی و مدیریت زمان با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل دولتی و غیردولتی شهر بناب در سال تحصیلی 96-95  تعداد 3635 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 346 نفر از آن ها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی سولمون وراثبلوم، پرسشنامه خودتنظیمی در یادگیری بوفاردو همکاران و پرسشنامه مدیریت زمان ترومن و هارتلی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی  پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودتنظیمی با اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین مدیریت زمان با اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که در مولفه های خودتنظیمی تنها مولفه ی شناختی به عنوان یک پیش بین معنادار می تواند اهمال کاری تحصیلی را پیش بینی نماید و ضرایب رگرسیون مولفه ی فراشناختی معنادار نبود. همچنین نتایج نشان داد که در بین مولفه های مدیریت زمان تنها مولفه ی برنامه ریزی بلندمدت به عنوان یک پیش بین معنادار می تواند اهمال کاری را پیش بینی کند و ضریب رگرسیون مولفه ی برنامه ریزی کوتاه مدت معنادار نبود. بنابراین، در زمینه ی اهمال کاری دانش آموزان، این دو متغیر بایستی مورد توجه قرار گیرد.

The relationship of selfregulation and time management with second period high school students’ educational procrastination

The aim of this study was to investigate the relationship of selfregulation and time management with second period high school students’ educational procrastination. The method of present study was descriptive and its type was correlative. The population included all students of Bonab city at educational year of 9596 which 346 students were determined by Morgan and Krejcie table as a sample size. Then, the samples were selected by multistage cluster sampling method. The Solomon and Rothblum questionnaire of educational procrastination, the Buffard and et al. questionnaire of selfregulatory in learning and the Truman and Hartley questionnaire of time management were used to collect data. The data were analyzed by using the Pearson correlation coefficient, multiple regression analysis and multivariate analysis of variance (MANOVA). The results of Pearson correlation showed that there was a negative and significant relationship between selfregulation and educational procrastination. Furthermore, there was a negative and significant relationship between time management and educational procrastination (P<0.01). The results of multiple regressions exhibited that in the selfregulating components, only the cognitive component as a significant predictor could predict educational procrastination and the coefficient of metacognitive component was not significant. Also, the results showed that among the time management components, only the longterm planning component could predict the procrastination as a significant predictor and the regression coefficient of shortterm planning component was not significant. Therefore, in the context of student procrastination, these two variables should be considered.