مقایسه‌ی اثربخشی یادگیری خود‌تنظیم و درمان دارویی در کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/بیش‌فعالی دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی یادگیری خودتنظیم و درمان دارویی  بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/بیش فعالی است. روش پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمونپس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری کلیه کودکان 10 تا 12 ساله که از بهار تا پایان تابستان 1395به یکی از مراکز درمانی شهر ساری مراجعه نموده و تشخیص اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی دریافت کرده اند. تعداد 30 دختر و پسر از این کودکان با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج انتخاب، و به طور تصادفی به سه گروه 10 نفری تقسیم شده اند. این افراد به تصادف در یکی از گروه های دارودرمانی، یادگیری خودتنظیم و گروه گواه به کارگماری شده اند. برای جمع آوری داده ها ازآزمون کانرز والدین به صورت پیش آزمون و پس آزمون و از آزمون ریون برای سنجش هوش استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از کواریانس در spss.21 اجرا گردید. یافته ها نشان می دهد مداخله یادگیری خودتنظیم به اندازه دارودرمانی(p<0.001) اثربخش است. اما بین دو روش مداخله تفاوت معنی داری(p>0/05) وجود نداشت. بنابراین، می توان نتیجه گرفت به کارگیری فنون و تکنیک های یادگیری خودتنظیم به اندازه دارو درمانی(داروی میتل فینیدیت) در کاهش علائم اختلال کاستی توجه/بیش فعالی اثر بخش است و می توان از آن برای درمان استفاده کرد. ضمن آن که این درمان روان شناختی، اثرات جانبی دارودرمانی را ندارد.